Vakantie Florida september 2015

Onze Florida vakantie van September 2015 is tijdelijk even elders geparkeerd. Maar deze leek erg veel op onze vorige September vakanties in Venice Fl.

Vakantie Nashville, Memphis en Florida; 30 april 2015 t/m 24 mei 2015

Donderdag 21 mei. Afscheid nemen

Onze laatste volle dag in Hudson stond in het teken van afscheid nemen van alle fijne plekjes waar we in de afgelopen dagen zijn geweest en het opeten van alles was we nog in de koelkast hadden. ’s Morgens hebben we de gerepareerde manatee oorbel weer opgehaald bij Melanie Cech en daarna hebben we nog één keer even bij Hudson Beach gezeten. Daarna hebben we nog wat boodschappen gehaald voor onze terugreis van morgen. ’s Middags hebben we nog lekker aan het zwembad gezeten en hebben we hier nog een paar keer een duik in genomen. Na het eten hebben we de koffers gepakt. Dat was zo gebeurd, in een half uur waren we wel klaar. Vervolgens nog heerlijk genoten van de laatste avond op het terras van ons fijne huis, terugkijkend op een geweldige vakantie: druk in Nashville en Memphis en lekker relaxed  in Florida. Wat ons betreft voor herhaling vatbaar! 

		Nog wat plaatjes van onze villa.

Morgen vliegen we vanuit Tampa via Detroit terug naar Amsterdam. Graag willen we iedereen bedanken voor de belangstelling en leuke reacties op ons verslag en tot de volgende keer......

Woensdag 20 mei. Another day in paradise

We boffen enorm met het weer. Alle dagen een strakblauwe lucht en heerlijke temperaturen. Sinds het begin van onze vakantie hebben we slechts 2 keer regen gehad (1 keer een bui in Memphis en 1 keer in Florida). Dus ook vandaag weer een lekkere dag buiten. We begonnen nog een keer op de Sunset Beach in Tarpon Springs. Daar hadden we zaterdag lekker gezeten en we wilden daar nog wel een keer naartoe. Het was er vandaag veel rustiger. Alleen wat senioren en geen grote families met verjaardagsfeesten (zoals zaterdag), dus geen paviljoens versierd met ballonnen en slingers, maar alle ruimte. 

Tussen de middag namen we een lekker broodje dat we bij de Publix hadden gehaald. Rond 14.00 uur gingen we hier weg. Onderweg kwamen we een postkantoor tegen waar we nog even moesten zijn voor postzegels en daarnaast was een Ross Dress for Less, waar we nog even hebben rondgestruind en ook nog weer wat leuks hebben gevonden.  Thuisgekomen nog even lekker in de pool en een ijsje. Daarna zijn we weer in de auto gestapt en zijn we naar de Outback gereden voor de ‘No worries Wednesdag’. Natuurlijk weer lekker gegeten (het broodje en de boter kwamen deze keer tegelijk met de hoofdgerechten...) en een paar cheesecakejes mee naar huis gekomen om ’s avonds bij de koffie lekker op te peuzelen. Het schiet nu op. Morgen nog één volle dag en dan naar huis!

cheescake in de "doggy bag"

Dinsdag 19 mei. Bezoekje aan Melanie Cech, glaskunstenares

Vorig jaar hadden we op het craftsfestival in Venice mooie oorbellen en een hanger (manatees) gekocht bij Melanie Cech, glaskunstenares in Spring Hill. Onlangs was één van deze oorbellen ongelukkig op een stenen ondergrond gevallen en was het staartje van de manatee afgebroken. Omdat wij in de buurt van Spring Hill zitten, hadden we contact opgenomen met Melanie en gevraagd of ze een nieuw exemplaar voor ons had. Ze gaf aan dat ze de manatee wel kon repareren en dat we bij haar atelier konden langsgaan. Dat deden we vandaag. Het was erg leuk om even in haar atelier rond te kijken en een praatje met haar te maken. Ze had erg mooie glaskunstwerken staan en we zagen ook weer diverse oorbellen (ik heb deze keer de dolfijntjes gekocht). Donderdag zullen we de manatee oorbel weer ophalen. Ze vertelde dat ze binnenkort naar St. Petersburg zal verhuizen; daar is het wat levendiger dan in Spring Hill en dat is natuurlijk goed voor de klandizie. Voor wie geïnteresseerd is in haar werk: www.melaniecechglass.com Ook staan hier data van de markten waar ze met haar sierkunst staat, dus ben je in de buurt en spreekt je haar werk aan is dit zeker een aanrader.

Melanie in haar werkatelier

		De manatees en dolfijnen

Daarna reden we door naar Pine Island om daar nog een paar uurtjes op het strand te vertoeven. De parkeerautomaat vertoonde kuren toen we met de creditcard wilden betalen. De parkranger stond erbij en probeerde het daarna zelf ook met onze kaart. Dat ging niet. Het ging ook niet bij een andere parkeerder en bij een andere parkeerautomaat en na ongeveer 20 keer proberen zei de ranger “I give you a free ticket for your patience”. Dat was natuurlijk erg aardig van hem. 

Toch weer $5 bespaard!

Ook deze keer werden we weer vergezeld door een paar rondzwemmende dolfijnen en de uren vlogen om. Je doet niet veel op zo'n dag maar je komt wel lekker tot rust. Jammer genoeg hebben we nog maar een paar dagen maar daar willen we nog even niet aan denken.

Maandag 18 mei. Nogmaals de Busch Gardens

Vandaag zijn we voor de tweede keer naar de Busch Gardens gegaan. We hadden dit park al eerder bezocht met Ton en Lidy dus konden wij nu als gids optreden voor mijn collega Paul en zijn vrouw Yvonne. Het was weer een fantastische dag, het is een mooi park! De meeste lezers van ons verslag kennen de Busch Gardens waarschijnlijk beter dan wij dus ik ga niet teveel overbodigheden vertellen. Ik laat het maar bij een fotoimpressie dit keer.....Wat nog wel leuk is om te melden is dat we de opening van het park hebben meegemaakt. Dit gaat gepaard met het spelen van het volkslied en na afloop een luid applaus!

Zondag 17 mei. Een lazy Sunday

Vanmorgen hebben we heerlijk rustig aan gedaan. Iets na elf uur zijn we in de auto gestapt en hebben we eens rondgekeken en gezeten in enkele parkjes van Port Richey.

Waterfront Park		Gulf View Square Mall

Daarna zijn we naar de Gulf View Square Mall gereden en hebben we nog wat koopjes gescoord. Jammer was dat enkele weken geleden in deze mall de Macy’s was gesloten en een half jaar geleden de JC Penney’s. Dit zijn nou juist de zaken die wij altijd wel leuk vinden. Op het foodcourt hebben we een heerlijke philly cheese steak gegeten bij Charley’s en daarna reden we naar huis. Het regende even, maar het klaarde snel op en toen konden we weer gaan zwemmen en luieren. Zo kwamen we de middag goed door. Eigenlijk hebben we verder ook niets bijzonders gedaan, behalve genoten van de warmte en de zon. Amerika maakt zich op voor Memorial Day, Budweiser is al helemaal in de stemming

Heee, Biertje ????

Zaterdag 16 mei. Tarpon Springs en eten bij Sam’s Beach Bar

Vanmorgen zijn we naar Tarpon Springs gereden, een plaatsje zo’n half uur hier vandaan. We hebben eerst een paar uurtjes op de Sunset Beach gezeten. Een gezellig strandpark waar we een paar aangename momenten hebben doorgebracht. Het leek een beetje op Pine Island alleen wat groter en gratis parkeren. Het was duidelijk een strand voor de locals. Er was zelf een "mobiele bibliotheek" met boeken die je op het strand mocht lezen. Er kwam 2 maal een ijscowagen die wel een half uur een zeer irritant deuntje door de luidspreker liet galmen, maar ja, dat hoort er allemaal bij!

		Mini Bib

Na onze picknick reden we verder naar het dorpje Tarpon Springs, een ‘Grieks’ dorpje waar het vol staat met restaurantjes, souvenierswinkeltjes met sponzen en waar diverse bootmaatschappijen dolfijnentochten aanbieden. We hadden begrepen dat in één van deze winkeltjes glaskunstwerken en –sieraden werden verkocht van Melanie Cech. We hadden vaker iets van haar gekocht, maar datgene waarnaar we op zoek was helaas niet aanwezig.

Tarpon Springs

We kenden Tarpon Springs al van een vorige vakantie en omdat het zo warm was zijn we naar onze villa teruggegaan om weer een tijdje lekker te zwemmen en een ijsje te eten. Rond 18.00 uur gingen we naar Hudson Beach om te gaan eten bij Sam’s Beach Bar, een waterfront restaurant. Daar hadden we met dit mooie weer wel zin in. We moesten even wachten, maar werden vervolgens met een prachtige plaats beloond, buiten aan het water. Dit was een erg gezellige plek en ook het eten smaakte prima. We hadden allebei de fish and chips genomen. Deze werd in een emmertje geserveerd, het was vreselijk veel, maar ook ontzettend lekker. De sfeer was natuurlijk ook uitstekend.

Na het eten zaten we op een bankje op het strand naar de zonsondergang te kijken. Die was erg mooi en we genoten volop. Het was weer lekker druk met mensen die op hetzelfde idee waren gekomen. Een heerlijke zaterdagavond zo.

Vrijdag 15 mei. Seaworld

Vandaag stond een bezoek aan Seaworld op het programma. We hadden gezien dat de drukte vandaag “gemiddeld” zou zijn, dus we hoopten op niet al te lange wachttijden voor de shows. Wel was het toch bijna 2 uur bij ons vandaan, maar omdat we op tijd vertrokken waren we al voor 10 uur op het park. 

Hoewel pas een uur open, was het toch wel behoorlijk druk maar eenmaal in het park viel het mee. We pikten er drie shows uit die ons wel aardig leken. De “Clyde & Seamore’s Sea Lion High”, “One Ocean” en “Blue Horizons”. Oftewel, een show met zeeleeuwen, de orcashow en de dolfijnenshow.  Allen shows van ongeveer 30 minuten. 

De zeeleeuwen show

De zeeleeuwenshow was leuk, maar eigenlijk voor de kleintjes, de orcashow, waar we veel van verwachtten, viel ons een klein beetje tegen. Misschien was onze verwachting van de orcashow te groot na het lezen van alle verhalen en zien van alle mooie foto’s op de sites en blogs maar goed, ondanks het uitblijven van de mooie hoge sprongen hebben we hebben ons prima vermaakt. Jammer was wel dat het scherm waarop de achtergrondfilm werd vertoond, maar voor de helft werkte, de andere helft bleef zwart, waardoor de beelden niet heel groot waren.

De Orca Show

De dolfijnenshow maakte echter alles goed, hier werd wel flink in gesprongen, de trainers, acrobaten en vogels vlogen door de lucht! Hier hebben we erg van genoten.

De dolfijnen show

In totaal deden 6 dolfijnen mee

Na de shows zijn we het park rondgelopen en hebben we zoveel mogelijk bekeken o.a. Antarctica, de Shark tunnel (mooi) en de Flamingo’s. We hebben de achtbanen alleen maar bekeken, hier begonnen we niet aan. Het zag er wel spectaculair uit. Halverwege de middag werd het wel erg warm en zijn we teruggegaan. Richting Hudson werd het al warmer en warmer, op een gegeven moment gaf de thermometer in de auto een buitentemperatuur van 102 graden (39 graden celcius) aan! Later in de middag begon het in de Tampa Bay dan ook flink te spoken met veel regen en storm. In Hudson viel het mee en bleef het bij wat gerommel. Al met al een mooie, maar vermoeiende dag.

Donderdag 14 mei. Een lekkere stranddag op Pine Island

Voor vandaag was er een warme dag voorspeld met temperaturen boven de 30 graden. Dat werd dus een luie stranddag. We zijn naar Pine Island geweest. Op dit strandje komen we altijd graag, het doet ons altijd herinneren aan onze eerste Floridavakantie. We zaten toen ruim 3 weken in Spring Hill en bezochten Pine Island heel vaak.

Ook nu was het er weer heerlijk, niet zo druk met voldoende parkeerruimte. Het parkeren was nog steeds $5 voor de hele dag en de flesjes drinken uit de automaat nog altijd $1 ! We zaten lekker onder een afdakje in de schaduw en konden het prima uithouden, ook het water was lekker op temperatuur!

Het altijd mooie Pine Island Beach

Tijdens onze picknick kregen we visite van een aantal dolfijnen die vlak bij het strand zwommen. Rond half 3 zijn we teruggegaan naar huis en hebben we lekker bij het zwembad gezeten. ’s Avonds de zonsondergang bij Hudson Beach meegepikt, (niet zo spectaculair) maar wel erg gezellig met een echte amerikaanse auto, weer enkele dolfijnenvinnetjes en live muziek van...alweer Johnny Cash!

Een echte patriot!		Feestje!

Zon onder om 20.12 vandaag

Woensdag 13 mei. Een gezellige ontmoeting in Busch Gardens

Vandaag zaten we in de Busch Gardens en we hadden daar een gezellige ontmoeting met Ton en Lidy. Voor ons was de Busch Gardens de eerste keer, we waren daar nog niet eerder geweest.

Een dagje Busch Gardens

 ’s Morgens maakten we een wandeling met elkaar door het park en zagen we diverse dieren, deden we een rondje met de Skyrider en woonden we een swingende Motown show bij. Daarna aten we wat met elkaar en vervolgens ging ieder weer zijn eigen weg. Wij hebben nog een tijdje bij de wildwaterbaan en een achtbaan staan kijken die door het water ging en een geweldige splash achterliet. Het is dat we niet zo van de achtbanen zijn, anders zou je er nog haast zin in krijgen met deze temperaturen (ruim 30 graden).

		Zeer vermakelijke Motown show!

Wildlife

We zijn ook bij de vogeltuinen gaan kijken, zagen prachtige Roseate Spoonbills en flamingo’s in een flamingolagune. Dat zijn toch wel onze favoriete vogels in Florida. Met de kabelbaan kun je het park oversteken en heb je een mooie view over het park. Tenslotte liepen we nog langs de kangoeroes en wallabies. Eén van de wallabies zagen we met een jong in haar buidel, altijd een aandoenlijke aanblik.

		..en in het echt!

Rond 15.30 uur zijn we weer terug gegaan en zijn we met het trammetje naar de auto gegaan. Het was een heel leuke eerste kennismaking met de Busch Gardens. Volgende week doen we dit nog eens over, we hebben het park mooi even kunnen verkennen maar we hebben lang nog niet alles gezien!

Uitzicht vanuit de kabelbaan

Thuisgekomen hebben we eerst maar een duik genomen in het zwembad, want daar waren we na zo’n dag wel aan toe. We hebben het weer heerlijk gehad. We hebben van de Busch Gardens genoten, mede door het aangename gezelschap van Ton en Lidy. 

Dinsdag 12 mei. Een lekkere relaxdag

We zitten in een heel mooi huis in Hudson, in de buurt van Port Richey en we zijn vanmorgen eerst maar eens bij Hudson Beach gaan kijken. We wisten dat dit niet groot zou zijn, want we zijn hier eerder geweest en een echt strand kun je dit niet noemen. We hebben toch heerlijk wat gewandeld en op een bankje gezeten, kijkend naar de bootjes die langs vaarden.

Hudson City Beach Park

Tsja, pech onderweg!		Deze liep vast

Enkelen werden door een andere boot gesleept, die hadden zeker pech gehad op zee. Een paar vissers probeerden een visje te vangen, maar dat lukte niet erg. Een grote vogel probeerde nog in de buurt van de emmer met aas te komen; dat lukte bijna één keer, maar toen werd hij snel verjaagd. Zo gleden de uurtjes voorbij. Toen we trek kregen, zijn we thuis gaan lunchen en daarna hebben we de middag in en aan ons eigen zwembad doorgebracht. Af en toe zwommen we een rondje, verder lagen we  lekker lui te wezen op onze ligbedden. Met op z'n tijd een ijsje en andere versnapering kregen we de middag wel rond.

 ’s Avonds hebben we lekker thuis gegeten. We wilden nog naar de zonsondergang bij Hudson Beach, maar er waren flinke onweersbuien verwacht en daar hadden we niet zo’n zin in. Een heerlijke bijkomdag! De weersverwachting is zeer goed voor de komende week, alleen wachten we nu wel op een flinke bui!.

Maandag 11 mei. Vliegen met Southwest Airlines naar Florida

Vandaag was de verhuizing naar Florida Tampa . We stonden redelijk vroeg op, want we zouden om 11.30 uur gaan vliegen. Rond 9 uur sloten we de deur van onze gezellige vakantiewoning in Memphis en zo’n 20 minuten later waren we al op het vliegveld. We hebben de auto teruggebracht en de koffers ingeleverd. Klaar voor onze vliegreis naar Florida. 

Het zou de eerste keer worden met Southwest Airlines. We mochten ieder maar liefst 2 koffers van 23 kilo inchecken zonder daar iets voor te hoeven betalen. We verbaasden ons hierover want Southwest is een lowcost carrier en daar verwacht je dat je voor ieder dingetje zou moeten betalen. Dat was niet zo. Bij andere maatschappijen moet je voor een binnenlandse vlucht zelfs voor je eerste koffer betalen. We kregen zelfs aan boord nog een drankje, geserveerd door een stewardess in korte broek. Althans, we denken eerder dat zij geen echte stewardess was, maar meer een hulpje voor de drankjes, want verder deed zij niets bij de veiligheidsinstructies en keek zij ook niet of de veiligheidsgordels vast waren. Dat deden haar collega’s.

De catering bij Southwest Airlines

Apart was ook dat ze niet met zo’n karretje in het vliegtuig langskwamen, maar dat de bestellingen voor de drankjes eerst werden opgenomen op een blocnootje en dat vervolgens keurig op een mooi dienblaadje de drankjes werden uitgeserveerd. Met een zakje nootjes en pretzels. Al met al een goede ervaring met deze luchtvaartmaatschappij.

We kregen van tevoren geen plaats toegewezen, maar het was ‘first come, first serve’. Iedereen had wel een boarding nummer gekregen en afhankelijk van je nummer mocht je eerder of later aan boord. Wij hadden de "early bird" boarding geregeld en dat betekende dat we als een van de eersten mochten boarden (na de mensen die assistance nodig hadden en dat waren er nogal wat op deze vlucht). 

We vertrokken op tijd en landden eerder dan gepland en dat betekende dat we al op tijd bij de Goldbalie van Hertz stonden.  Om 15.00 uur Floridatijd (14.00 uur Memphistijd) zoefden we in onze fijne auto over de wegen rondom Tampa. We kregen een pachtige auto uit de Premium collectie van Hertz ; een Chevrolet Impala!  Ruim een uur later zaten we al aan de koffie in onze vakantievilla. Daarna boodschappen halen en eten en natuurlijk ook nog even zwemmen in het zwembad. We hebben de verhuizing goed doorstaan en gaan nu genieten van het heerlijke Florida.

Hier houden we het wel even uit!

Zondag 10 mei. Een wandeling over Mud Island

De laatste dag in Memphis. Die wilden we een beetje rustig doorbrengen en we zochten een leuk zondagmiddaguitje. Die vonden we dicht bij huis, namelijk Mud Island. Mud Island is een prachtig park op de grens van Tennesse en Arkansas, steek je de brug over, dan ben je in Arkansas. 

Eerst gingen we nog even naar het Tennessee Welcome Center in Memphis (dat hadden we eigenlijk de eerste dag natuurlijk al moeten doen!). Hier stonden levensgrote standbeelden van Elvis en van BB King, dus die moesten natuurlijk even op de foto.

Elvis		BB King

De ingang naar Mud Island lag aan de overkant van de straat. We liepen hier naartoe en konden kiezen voor een voetgangersbrug over de Mississippi of een monorail die aan deze brug hangt. We kozen ervoor om lopend de brug over te gaan. Onderweg genoten we van het uitzicht.

Mooie vergezichten

We waren erg verrast door wat we aantroffen op Mud Island: Het River Park, een replica van de Mississippi rivier, op schaal uiteraard, honderden meters lang kronkelend door het park. Je zag precies langs welke staten, plaatsen en points of interest de rivier ging, want overal stonden informatiepanelen met wetenswaardigheden over de plek waar we op dat moment de rivier stroomde. Aan het einde was de ‘Golf van Mexico’, een grotere watervlakte en speelplek voor kinderen. Erg leuk allemaal.

River Park		de Mississippi

Er viel hier erg veel te zien en we hebben veel geleerd over de Mississippi. We hebben hier bijna 2 uur gewandeld en we waren erg blij dat we hier naar toe waren gegaan. Perfect voor een zondagmiddag. Nadat we weer terug waren gelopen over de voetgangersbrug, liepen we naar de pyramide van Memphis. Dat was eerst een arena, maar sinds enkele weken zit hier de grootste Bass Pro Shop van de wereld, een outdoorzaak, compleet met hotel en restaurants.

 Je struikelde hier letterlijk over de mensen en we zijn maar weer snel weggegaan. Dit was ons veel te druk. We pakten daarom de auto en reden naar de Outback om weer iets lekkers te gaan eten. Daarna kwamen we thuis en pakten we de koffers in. Morgen vliegen we naar Florida! We hebben een prachtige en drukke tijd gehad in Nashville en Memphis. Nu is het tijd om te gaan uitrusten!

Zaterdag 9 mei. Bill Clinton Presidential Library in Little Rock

Memphis ligt aan de Mississippi en aan de overkant daarvan ligt de staat Arkansas. We gingen vandaag naar de plaats Little Rock in Arkansas, voor een bezoek aan de Bill Clinton Presidential Library, twee uur rijden bij ons vandaan.  Een paar jaar geleden gingen we in Los Angeles naar de Ronald Reagan Presidential Library. Dat bezoek had destijds veel indruk op ons gemaakt en we hoopten dat dat nu ook weer het geval zou zijn. Meteen nadat we de brug over de Mississippi opreden kwamen we het welkomstbord van Arkansas al tegen. Die hebben we natuurlijk gefotografeerd. Zo hebben we er weer een voor onze verzameling. We kwamen tegen 12 uur in Little Rock aan en zijn eerst wat gaan eten.

Via een gezellige straat in Little Rock reden we de President Clinton Avenue op en aan het einde daarvan staat het museum. Het is een prachtig rechthoekig glazen gebouw, bijna zwevend in de lucht. Het was omgeven door een mooi park en een voetgangersbrug naar de overkant van de rivier. We hebben hier wat mooie plaatjes van de omgeving geschoten en zijn toen het museum ingegaan.

Bill Clinton Presidential Library

Van te voren moet je wel door een controlepoort zoals op het vliegveld, en je tas wordt ook gescanned. Nadat we kaartjes hadden gekocht, sloten we meteen bij een tour aan en daar kregen we veel informatie te horen van onze tourguide die in Nederlands geboren bleek te zijn. Bij de ingang staat de Presidentiele limousine met uitleg over de Secret Service en de beveiliging van de president. We kwamen langs de vergaderzaal van de regering van de president (Cabinet Room) en zagen daar de tafel met de stoelen voor de president en zijn ministers. De stoel voor de president was de grootste. We mochten daar ook even op zitten en maakten een leuke foto. 

		Zo voelt dat dus..!

De stoel van de president		De Limousine van Clinton

Daarna ging de tour verder langs allerlei themagerichte zaaltjes over zijn regeerperiode. We zagen ook allerlei geschenken die Clinton in de loop der tijd had gekregen (veel saxofoons!), foto’s en informatie over het leven in het Witte Huis, een tafel waarop gedekt was voor een staatsbanket en een replica van de Oval Office, het kantoor van de president. 

		Clinton speelde saxofoon

Even een vorkje prikken?

The Oval Office

Het was allemaal zeer de moeite waard en we waren blij dat we hier naartoe waren gegaan. Na de tour keken we nog een film, zijn we overal nog een keer langsgelopen en zo liep het alweer tegen 16.00 uur toen we weggingen. Daarna weer twee uur rijden naar huis en deze keer namen we een foto van het welkomstbord van de Tennessee toen we bijna thuis waren. Hier hebben we lekker gekookt en hebben we verder niet veel meer gedaan.

Door Arkansas....		naar Little Rock....		en terug naar Tennessee!

Vrijdag 8 mei. National Civil Rights Museum en Beale Street

We begonnen vandaag met een stuk geschiedenis in het Civil Rights Museum. We gingen daar in de ochtend naartoe. Dit museum is gevestigd bij het Lorraine Motel waar Martin Luther King op 4 april 1968 is doodgeschoten.

Motel Lorraine		Balkon waar MLK werd vermoord

Het museum overtrof onze verwachtingen. Het was heel groot en er was ontzettend veel te zien. We hebben hier meer dan 3 uur doorgebracht. Via een introductie over de slavenhandel en de slavernij kwamen we aan bij de afschaffing daarvan in Amerika. Vanaf dat moment was de Afro-Amerikaanse bevolking vrij, maar het duurde nog wel een tijdje voordat men ook echt gelijke rechten kreeg. Die hele periode was uitgebeeld in het museum en was erg indrukwekkend. Interessant waren de bus die je kon zien waarin Rosa Parks niet wilde opstaan voor een blanke en het cafeetje waarin sit-ins werden gehouden om te protesteren tegen het feit dat niet iedereen in deze eetgelegenheden kon komen. Verder zag je diverse films over allerlei marsen die werden georganiseerd om te protesteren tegen de rassenscheiding, toespraken van Martin Luther King (‘ I have a dream’) en als laatste kwam je bij de hotelkamer en het balkon bij deze kamer waarop hij is doodgeschoten. Aan de overkant van de straat ging de tentoonstelling verder. Je zag de ruimte van waaruit de moord is gepleegd en er was veel informatie over de moordenaar en de jacht hem totdat hij werd gearresteerd. Dit museum is echt een aanrader. 

Balkon nu van binnen gezien		Foto uit 1968 direct na de moord

 Intussen was het lunchtijd en liepen we vanaf het museum naar Beale Street om te gaan eten en daar eens rond te kijken. We kozen een gezellig lunchtentje uit (Miss Polly’s Soul City Cafe) en na het eten verkenden we Beale Street. We vonden dit eigenlijk een erg schreeuwerig straatje, wel gezellig enn hier en daar met live muziek, maar eigenlijk vonden we Broadway in Nashville leuker. Toch was het erg leuk om hier even rond te lopen.

De King and Us!

Beale Street

		Beale street's Walk of Fame

		Het Orpheum Theater

We kochten nog wat souvenirs in diverse winkeltjes, gingen nog op de foto bij het standbeeld van Elvis en liepen daarna naar Beale Street Landing, dit is aan de Missisippi. Er lag een grote hotelboot, The Queen of the Mississippi, een inmens gevaarte.

We zagen ook net de cruiseboot terugkomen van een tochtje. Op de foto zie je goed het verschil, de cruiseboot valt amper op! Vervolgens liepen we naar de auto en we verbaasden ons hoe sjofel Memphis er eigenlijk uitzag; geen gezellige straatjes voor toeristen. We deden nog wat boodschappen en kwamen  tegen 6 uur thuis. Daar hebben we in alle rust zelf gekookt en gegeten en toen was er bijna alweer een dag voorbij.   

Donderdag 7 mei. Graceland!

We zaten alweer vroeg in de auto, want we wilden op tijd bij Graceland aankomen. Het was maar een kwartiertje rijden en we hadden net tijd om nog een stukje mee te zingen met de CD Graceland van Paul Simon. Zo rond 9 uur kwamen we er aan. 

We haalden onze kaartjes op die we online hadden besteld en konden al snel met het busje mee dat ons naar het huis van Elvis Presley bracht.  Iedereen kreeg een Ipad en headset mee voor de interactieve tour door het huis. Hierop werden allerlei wetenswaardigheden verteld over de vertrekken van het huis en de rest van het landgoed buiten. Het huis was waanzinnig mooi, lekker over de top af en toe, maar een genot om naar te kijken. Door het hele huis heen waren 14 tv’s  aanwezig. In één van de kamers stonden er zelfs 3 naast elkaar. Het was duidelijk dat Elvis graag tv keek. 

Woonhuis Elvis Presley

		Zijn pakken en platen....

Buiten stond nog een kantoortje waar de vader van Elvis al z’n fanmail beantwoordde, we zagen een weide met paarden, we kwamen in een paar tentoonstellingen terecht over de zang- en acteercarrière van Elvis, we zagen al zijn gouden platen en andere onderscheidingen en daarna liepen we naar de sportruimte van Elvis. Aan het einde van de tour bij het huis kwamen we aan bij de Meditation Garden met daarin het graf van Elvis, zijn ouders en broertje. Dit was erg indrukwekkend.

Graf

En overal hoorden we natuurlijk muziek van Elvis. Als je hier werkt, krijg je waarschijnlijk een bloedhekel aan Elvis, want het enige dat je hoort is Elvismuziek. Na deze tour werden we met een ander busje naar een theaterzaal gebracht en kregen we een filmvoorstelling van enkele optredens van Elvis. Als je al niet in de stemming was, dan kon je het hier helemaal goedmaken, want het was een vrolijke boel. Daarna werden we met het busje naar de ingang gebracht en kon je alle andere zaken op eigen gelegenheid bezoeken. We begonnen bij de vliegtuigen van Elvis. Eén daarvan was de Lisa Marie, vernoemd naar zijn dochter. Het was natuurlijk weer waanzinnig wat we daar weer zagen. Veiligheidsgordels van goud, gouden wasbakjes in de toiletruimtes, heerlijke stoelen, prachtige gordijnen en zelfs een bed (met veiligheidsgordels, moest van de vliegautoriteiten). Je mocht dit vliegtuig doorlopen en op een paar plekken was een klein filmpje met informatie. Het andere vliegtuig was veel kleiner en was verder niet heel bijzonder.

Interieur van het prive vliegtuig van Elvis

Een leuk stukje info over het vliegtuig hieronder:

De Lisa Marie 25 jaar ‘thuis’

De trots van de Elvis Presley Luchtvloot is 25 jaar ‘thuis’ FLYING GRACELAND Je zou het die prachtige witte vogel niet aangeven, maar de Lisa Marie is dit jaar alweer 25 jaar ‘thuis’, in Graceland..Het duurde nog tot 1984 eer de de Convair 880 met 4 motoren via Elvis Presley Boulevard tot aan Graceland getaxied werd, maar in 1983 – precies 25 jaar geleden – werd de deal formeel op papier gezet. Omdat we zelden verjaardagen laten voorbijgaan, richten we de spots dan ook op de trots van de Elvis Presley luchtvloot, de Lisa Marie. Even wat achtergrondgeschiedenis. Het allereerste prototype van de Convair 88 werd op papier ‘Model 22’ genoemd, en maakte z’n eerste vlucht op 27 januari 1959. Na het wegwerken van enkele kleine onvolmaaktheden, nam het Amerikaanse luchtvaartbedrijf Delta een jaar later, in mei 1960, de eerste Convair 880 in dienst. Het viermotorige toestel viel vooral op door de enorme rookpluimen die het achterliet. Milieunormen en vergunningen werden toen nog iéts makkelijker geïnterpreteerd dan nu.  De Lisa Marie werd op 22 oktober 1961 afgeleverd bij Delta. Vier dagen later al, de 26ste, kreeg het toestel z’n luchtdoop. Zonder passagiers weliswaar, zoals dat gebruikelijk is bij elk nieuw geleverd vliegtuig. De Delta-aankoopdirectie was tevreden: het toestel beantwoordde perfect aan de hoge verwachtingen. Na een grondige schilderbeurt, werd “Convair 880 – nummer 9” op 3 november 1961 gedoopt met een eerste commerciële binnenlandse vlucht. Overigens verwijst de “9” in de originele roepnaam naar de 9de levering van dit type vliegtuig aan Delta. Het toestel werd vooral ingezet voor binnenlandse vluchten, al kon het perfect overzeese afstanden aan. Toevallig werd “nummer 9” – de latere Lisa Marie - ook gebruikt in een reclamecampagne voor Delta Airlines – dus làng voor het het meest gefotografeerde vliegtuig ter wereld zou worden. Twaalf jaar nadat het toestel in gebruik was genomen, zette Delta het voormalige pronkstuk echter in de etalage. De vliegtuigmaatschappij had immers net een belangrijke deal gesloten met vliegtuigbouwer Boeing voor de levering van 25 hypermoderne (en grotere) vliegtuigen. De koop werd deels in geld, en deels in de overdracht van oude vliegtuigen geregeld. En zo kwam het dat de “Convair 880 – nummer 9, dus de “Lisa Marie” op 10 januari 1974 officieel eigendom werd van Boeing. Op dat moment had “nummer 9” al 40.270 vlieguren op de teller staan. Ter vergelijking: een enkel vlucht Schiphol-Memphis duurt ongeveer 10 uur. Niet dat Boeing het toestel opnieuw wou gebruiken: de Convairs 880 bleken zware brandstofslurpers te zijn, wat zeker in de oliecrisis van begin jaren ’70 een nadeel was. Boeing vond er dan ook niet beter op om het toestel aan privé-eigenaars door te verkopen. Vooral grote bedrijven werden benaderd met voorstellen, maar niemand had interesse voor “nummer 9”. Na 16 maanden op stal gestaan te hebben, maakte Boeing uiteindelijk een overeenkomst met een zekere Nigel Winfield, die vliegtuigverkoper van beroep was. Winfield had wél een klant gevonden: Joe Esposito, die met het checkboekje van Elvis Presley op vliegtuigenjacht was. Hoe slim die Winfield wel was, blijkt uit de boorddocumenten: op 17 april 1975 kocht hij het toestel aan, amper één dag later - op 18 april 1975 - verkocht hij het aan Elvis, voor 750.000 dollar. Elvis was letterlijk in de wolken met de aankoop. Geldgebrek had hij niet: dankzij een eenmalige deal met RCA, waarbij hij alle rechten van zijn opnames van vóór 1973 verkocht, en door een goedgevulde concertagenda, sloot hij 1975 af met meer dan 5 miljoen dollar netto jaarinkomen. Genoeg geld dus, om het hele toestel te strippen en een comfortabeler kleedje aan te trekken: er kwam een kingsize bed, vergaderzaal, badkamer met 14 karaats gouden kranen, een satelliettelefoon, twee TV-toestellen, een salon en een VIP-lounche. De ‘verbeterwerken’ zouden nog eens 800.000 dollar kosten. Terwijl het toestel jarenlang 150 mensen had vervoerd, bood het na de aanpassingen amper nog plaats aan 28 man. Elvis had één voorwaarde: op de staart van zijn nieuwe aanwinst moest een gouden TCB-logo prijken. In november 1975 gebruikte Elvis het toestel voor het eerst: de tocht verliep vlekkeloos en Elvis kon z’n geluk niet op: een eigen vliegtuig was als een ultieme jongensdroom die uitgekomen was. Overigens had het kingsize bed óók een riem. Niet uit veiligheidsoverwegingen, maar de Amerikaanse wet zegt nu eenmaal dat elke zetel aan boord van een vliegtuig een riem moet hebben. En een bed is, technisch gesproken dan, ook een zetel.  Hetzelfde jaar, stuurde Elvis z’n peperdure toestel naar Dallas, om er cheeseburgers op te halen – een grap die aan brandstof alleen al 25.000 dollar kostte. Het gebeurde wel vaker dat Elvis het vliegtuig voor privé-uitstapjes inzette. Eén van de piloten (die 24 uur stand-by waren), Ron Strauss, herinnert zich nog dat hij het vliegtuig richting Las Vegas stuurde, enkel omdat Elvis zin had in een nieuwe Cadillac – hij kocht er die avond 5. De Lisa Marie vloog ook op Hawaii voor vakantie-uitstapjes, en meer dan eens ‘leende’ Elvis het toestel uit aan bevriende entertainers, die enkel konden dromen van zoveel luxe. En toen Lisa Marie 9 werd, vierde ze haar verjaardag aan boord van het immense toestel dat haar naam droeg. Elvis zou de Lisa Marie voor het laatst gebruiken op 26 juni 1977, na een concert in Indianapolis. Priscilla was de allerlaatste ‘Presley’ die de Lisa Marie zou gebruiken, toen ze hoorde van zijn overlijden. Na 16 augustus 1977, had Vernon geen andere keuze dan het toestel te verkopen. Hijzelf gebruikte het niet, en zonder duur onderhoud zou het toestel na enkele jaren enkel nog goed zijn voor de schroothoop. In overleg met zijn financieel adviseurs, zette Vernon de nieuwe prijs op 3,9 miljoen dollar. Uiteindelijk betaalde de nieuwe eigenaars er minder dan de helft van die prijs voor – al is het exacte bedrag nooit bekendgemaakt. Opvallend is dat de Lisa Marie niet overschilderd werd, en dat alle verwijzingen naar Elvis bleven – inclusief de gouden TCB op de staart, het kingsize bed en het luxueuze interieur. De Lisa Marie werd na de verkoop ook ingezet voor trans-Atlantische vluchten, en landde ondermeer in Frankrijk (Parijs) en Zwitserland (Geneve). Op 20 september 1980 maakte de Lisa Marie z’n laatste officiële vlucht, en werd het ‘uit de lucht’ genomen, zoals dat heet. Pas 3 jaar later, keerde het toestel naar de luchthaven van Memphis, om er in 1984 een definitieve staanplaats te krijgen, rechtover Graceland. Vliegen doet de Lisa Marie nooit meer. Om het doorzakken van de immense vleugels te voorkomen, werden de 4 motoren weggehaald (één ervan werd aan een technische school geschonken als studiemateriaal). Ook de bekabeling werd verwijderd, om de romp zo licht mogelijk te maken. Nog dit: de Lisa Marie is niet het enige vliegtuig dat uit de 880-reeks overgebleven is. De laatste vlucht van dit type, vond in het jaar 2000 plaats. Toestel nummer 58 doet overigens nog steeds dienst… als restaurant in Zuid-Afrika.

We hebben daarna even wat rondgekeken in een van de souvenirswinkeltjes en daarna vervolgden we onze route in het automuseum waar de meeste auto’s van Elvis stonden opgesteld. Die waren natuurlljk ook weer zeer de moeite van het bekijken waard. Hij had zelfs twee sneeuwscooters, terwijl het in Memphis nooit sneeuwde! 

		Zelfs een Rolls

Het was toen al lang lunchtijd en daarom gingen we naar binnen bij het Rockabilly’s Cafe. Dit was helemaal in jaren ’50 stijl ingericht en zag er erg gezellig uit. Het eten smaakte ook goed. Als laatste liepen we naar een tentoonstellingsruimte over Elvis in Hawaii. Daar vlakbij in de buurt kwamen we het Heartbreak Hotel tegen en daar namen we ook maar even een kijkje. In alle gangen hingen posters of schilderijen van Elvis, Graceland of andere zaken die met hem te maken hadden. We zagen ook het zwembad in de vorm van een hart. Het was wel erg klein, dus als alle hotelgasten er tegelijk naar toe gaan, zou dat niet goed gaan. 

Hartbreak Hotel		Lobby

Door Elvis gesigneerde tafel

We liepen weer terug en namen nog een lekker ijsje. Ook de ijssalon was weer in jaren ’50 sferen. We aten ons ijsje buiten op een bankje op, ondertussen mensen kijken en genietend van de sfeer. Het liep toen al tegen 15.00 uur en we waren ontzettend moe van alle indrukken. We stapten in de auto en reden naar ons huis. We hebben een geweldige dag gehad! 

Woensdag 6 mei. Verhuizing naar Memphis

Vandaag verlieten we Nashville en reden we op weg naar Memphis. We namen de Interstate 40, de Music Highway. We hadden een leuke countryzender op de radio gevonden en zoefden richting Memphis. Ook draaiden we een CD die we zelf hadden samengesteld met liedjes van Elvis Presley en Johnny Cash. Erg leuk was dat we toevallig het liedje ‘Jackson’ van Johnny Cash en June Carter hoorden toen we de stad Jackson passeerden. Dit was wel erg toepasselijk! Het weer was geweldig en de sfeer zat er lekker in!

De reis ging voorspoedig en na zo’n 3,5 uur kwamen we aan in Memphis. We vonden ons huis snel en waren erg verrast door het gezellige interieur. We bijven tot maandag in Memphis en zullen ons hier zeker thuisvoelen. ’s Avonds zijn we gaan eten bij de Outback en verder hebben we niet veel meer gedaan. Morgen gaan we naar Graceland!

Ons huis in Memphis

Dinsdag 5 mei. Een spetterend einde in Nashville in de  Grand Ole Opry

De laaste volle dag in Nashville en die gingen we nog even goed benutten. We begonnen ’s morgens in de Hermitage, home of Andrew Jackson. Andrew Jackson was de 7^e president van Amerika en zijn huis en landgoed lagen bijna bij ons aan de overkant van de straat, dus die moesten we ook nog even zien. 

We begonnen met een film over zijn leven en deden daarna een tour door het huis waar hij had gewoond. Ook dit huis maakte deel uit van een plantage, hier werd katoen geteeld. De slavernij tierde hier welig en Andrew Jackson maakte er graag gebruik van. Hij was bovendien de president die ervoor gezorgd had dat de native indianen via de ‘Trail of Tears’ verdreven werden van hun land en in andere gebieden moesten gaan wonen. Dat was eigenlijk een naar verhaal over deze president. Het landgoed lag wel heel erg mooi. Het was er erg groen en op het terrein lagen diverse huisjes en gebouwtjes die bij zijn farm hoorden. Het was erg mooi om hier een wandeling te maken. 

		Woning President Andrew Jackson

Graftombe president Jackson

 Daarna hebben we nog de tentoonstellingen bekeken die bij de Hermitage hoorden en toen hadden we wel genoeg van dit stuk geschiedenis en gingen we naar huis. Daar lunchten we en haalden we wat boodschappen. Vervolgens maakten we ons op voor het concert dat we vanavond zouden bijwonen in het Grand Old Opry House. We gingen eerst nog een rondje door de Opry Mills Mall, aten wat lekkers bij Johnny Rocket en gingen toen naar binnen voor de Grand Ole Opry. 

Johny Rockets		Grand Old Opry House

Dit is een radioshow die in het Grand Old Opry House wordt opgenomen en live op de radio wordt uitgezonden. Dit vindt enkele dagen per week plaats en ook vandaag, dus dat wilden we wel eens meemaken. 

Het was grandioos, we hebben een geweldige avond gehad. Er traden in totaal 8 artiesten/bandjes op, ieder met 3 liedjes. Ze waren voor ons allemaal onbekend, maar de mensen in de zaal kenden ze allemaal wel. Sommige speelden onvervalste countrymuziek, compleet met banjo, mandoline en fiddle en de vele ‘ji-ha’s’ klonken door de zaal. Anderen speelden een iets ander genre, maar het klonk allemaal erg goed. Uiteraard ontbrak het eerbetoon aan de militaren niet en vlak voor de pauze werd het volkslied gezonden. Iedereen stond op natuurlijk en zong uit volle borst mee. Erg leuk om zo mee te maken. Apart was ook dat tussen de wisselingen van de artiesten de presentator iedere keer reclame maakte voor de sponsoren van de avond en dat allerlei mensen werden opgenoemd die jarig waren, op huwelijksreis waren of iets anders te vieren hadden. We moesten daar wel erg om lachen, maar kennelijk was het heel gewoon dat dit werd gedaan. Dit was een geweldige afsluiter van onze tijd in Nashville. 

Een aantal artiesten....

Maandag 4 mei. Een rustig dagje Nashville

We waren flink moe van de aflopen dagen en besloten er maar eens een rustig dagje van te maken. We begonnen in het Bicentannial Park van Nashville. Daar is Capitol Hill, de gebouwen van de staat Tennesssee. Er was een mooi park bij met allerlei wetenwaardigheden over de historie van de staat. Capitol Hill lag erg mooi in het park, leuk om dit even te hebben gezien.

Bicentannial Park

Daarna zijn we doorgereden naar het centrum van Nashville. De auto parkeerden we weer op bijna dezelde plek als zaterdag, alleen was nu het parkeren goedkoper! Het was hier een stuk minder druk dan afgelopen zaterdag toen we er ook waren. Dat was eigenlijk best lekker, nu struikelde je er in ieder geval niet over de mensen. We begonnen bij het visitor center en namen daar een paar gekke foto’s van een nepoptreden van ons als countryband met gitaren. Daarna liepen we door de gezellige straten van het centrum, hier en daar even stil staand of een leuk winkeltje in. We zagen van alles: restaurantjes, souvenierswinkels, grote winkels met prachtige laarzen (‘buy 1, get 2 free’, dat mag ook wel voor die prijs), muziekwinkels enz.

Nashville visitors centrum

 We kwamen bij het Johny Cash museum en twijfelden of we dit museum zouden gaan bezoeken, we hebben al zoveel Johny Cash gezien. We besloten niet het museum in te gaan maar we hebben wel heerlijk koffie gedronken in de Johny Cash bar. Tussen de middag hebben we in de Honky Tonk bar een broodje gegeten, wederom met live muziek. Erg leuk allemaal. Om een uur of 3 hadden we het wel gezien en zijn we naar huis gegaan om nog even lekker te genieten van ons terrasje en het mooie weer. 

Jonhny Cash Museum		ff een paar boots kopen!

Zondag 3 mei. Belle Mead Plantation, Panthanon en heerlijk wandelen door het park

Vandaag geen muziek, maar veel historie en lekker wandelen. We zaten alweer vroeg in de auto om naar een plantage te gaan: Belle Mead Plantation. Nadat we aankwamen, konden we meteen mee met de tour van 10.30 uur door het huis waar de eigenaar van de plantage had gewoond. Op deze plantage werd geen katoen of tabak geteeld, maar hier ging het om de paardenfokkerij en paardenraces. 

De tour door het huis was heel mooi en werd verzorgd door gidsen in traditionele klederdracht uit die tijd. Wat ons opviel was dat er helemaal niets gezegd werd over de slavernij die hier toch ook geweest moest zijn. Toen we daar voorzichtig iets over vroegen aan de gids, kregen we te horen dat de bedienden weinig in het hoofdverblijf van het huis kwamen en hun tijd voornamelijk in de keuken doorbrachten. Later kwamen we op de rest van het landgoed een paar slavenhuisjes tegen. Hierin was wel een tentoonstelling over de slaven van Belle Mead Plantation. Het bleek dat men zich daar tot voor kort niet veel mee bezig hield. Er was ook niet veel over bekend. Pas onlangs is men zich gaan verdiepen in deze slaven en er komt daarover steeds meer informatie beschikbaar. Het bleek dat de plantage 132 slaven had. Heel schrijnend was te horen dat een van de slaven als huwelijkscadeau werd gegeven aan een van de eerste eigenaren van de plantage. Na de afschaffing van de slavernij, bleef ongeveer de helft van de voormalige slaven bij de plantage werken. De rest ging weg. Goed dat op deze manier toch aandacht werd besteed aan de slavernij op de plantage, maar leuk is anders natuurlijk.

Belle Mead

Binnen in het huis

Slaven verblijf		Dairy house (hier werden melkprodukten verwerkt)

Binnen mocht er eigenlijk niet gefotografeerd worden, de kleine fototjes zijn stiekum genomen. Nadat we alle gebouwtjes op het landgoed hadden gezien, gingen we picknicken in Lake Radnor State Park. Onderweg kwamen we langs prachtige huizen, dit was erg mooi om te zien. De omgeving van Nashville is zeer welvarend.

Vervolgens reden we naar Nashville Downtown, want we wilden het Panthanon wel eens zien: een replica van het originele Panthanon die in Athene staat. Deze is daar in 1897 nagebouwd ter gelegenheid van de Tennessee Centennial Exposition en is nu een kunstmuseum. Het was wel leuk om dit zo in Nashville te zien. Alleen jammer dat het in renovatie was! (In heel Nashville wordt trouwens flink verbouwd!)

Panthanon		Monument voor James Robertson

Aangegrenzend is het Centennial Park. Een groot park waar we heerlijk hebben gewandeld. Hier was ook een kunstfestival aan de gang en omdat we er toch waren hebben we ook gezellig langs alle kraampjes heengelopen. 

Centennial Park		Craft festival (kunst)

Op een gegeven moment hadden we het wel gezien en zijn we naar de Applebee’s gereden om te gaan eten. Dit smaakte weer als vanouds zeer goed. Moe van alle indrukken, maar erg voldaan, gingen we naar huis. 

Zaterdag 2 mei Nashville, Country Hall of Fame en Museum.

We waren al weer vroeg wakker en na een lekker ontbijtje gingen we op weg naar Nashville. Vandaag staat een bezoek aan de Country Hall of Fame op het programma. Het is een ritje van ongeveer een 20 minuten. Het weer was geweldig, lekker zonnig en niet al te warm. Aangekomen staan er al parkeermannetjes te zwaaien om je te verleiden je auto bij hun te parkeren. We zoeken er een uit van $10. Zo'n 2 meter verderop betaal je $15, dus dat is alweer snel verdiend!  We parkeren de auto vlakbij het centrum. De Country Music Hall Of Fame bereiken we na een korte wandeling. We zitten dan midden in downtown centrum. 

The Country Hall of Fame

De tickets hebben we tevoren online besteld dus voor ons geen lange wachtrijen! En even later treden we toe tot het prachtige gebouw van de Hall of Fame en Museum. Er is een tentoonstelling over Kenny Rogers, wel leuk maar we zijn daar beiden niet zo weg van. Alle grote country-artiesten passeren de revue; van Johnny Cash tot Hank Williams, van Dolly Parton tot Garth Brooks. In de bijbehorende shop kan je allehande shirts en country-outfits kopen plus legio souveniers. De audio tour hebben we even een stukje gevolgd maar vonden het toch fijner om zelf wat op pad te gaan. Eerst hebben we de tour naar Studio B van RCA gedaan.  Je gaat hier met een bus naar toe (het is ongeveer een 15 min rijden, je  krijgt er dus ook nog een stukje sightseeing Nashville bij!) Studio B is de wereldberoemde opnamestudio waar alle grote country artiesten hun opnamen hebben gemaakt. Het was de favoriete studio van Elvis Presley. Veel over Elvis is daar dan ook te zien en te horen. Zijn beroemde piano staat er nog. Je mag er achter gaan zitten voor een foto. De gids vertelt leuke verhalen en anekdotes en raast door de geschiedenis heen (alles gaat allemaal wel erg op tijd!). Verder staat er veel opname apparatuur uit die tijd en worden er oude opnamen vertoond. Overigens mag je er zoveel foto’s maken als je wilt, alleen geen video’s. 

 RCA Studio B

Artiesten die er opnamen maakten		Elvis was er kind aan huis

Beetje mijn hobby!		Past alleen niet op mijn zolder!

Stilte,  opname!!		Achter de beroemde piano van Elvis

Studio				Bus naar Studio B

Binnen een uur ben je weer terug in de Hall of Fame. Omdat het inmiddels al bijna luchtijd was  geworden zijn we vervolgens naar het centrum gewandeld en daar hebben we in een heel leuk tentje (Full Moon Saloon) met livemuziek wat gegeten (er was nu al in elke kroeg live-muziek). 

		Hier kun je lekker eten

Na de lunch lekker rond gewandeld, wat souveniers gekocht, even in elke kroeg wat luisteren (oa een leuke cover van de charley daniels band; the devil went down to georgia) en daarna terug naar de Country Hall of Fame voor het tweede deel. Het toegangsbewijs blijft gewoon de hele dag geldig, je mag gewoon in en uit lopen als je wilt. We gingen verder waar we ’s morgens gebleven waren, langs de vitrines met kleding, gitaren, donaties etc van alle beroemdheden. 

Gesigneerde gitaar van J. Cash		Het beroemde pak van The Man in Black

Een van de kopstukken was toch wel de beroemde Cadillac van Elvis Presley, waarvan delen zelfs van 24 karaat goud zijn! (deurklinken en spiegels). Elvis liet zich hiermee vervoeren van zijn woonplaats Memphis naar de studio in Nashville. Jammer van al het glas er omheen maar wel begrijpelijk. 

		De Cadillac van Elvis

Ook indrukwekkend waren de muren met gouden platen die allen gedoneerd zijn aan het museum.

		Toch nog even met Dolly op de foto!

Eigenlijk is een dagje te kort om alles echt goed te bekijken (en dan hebben we het nog niet eens gehad over luisteren, wat dat kun je er ook nog!) Het liep al tegen sluitingstijd toen we terug liepen naar de auto met een fantastische ervaring rijker! 

Verder niet veel meer gedaan die dag en avond, we vonden het wel genoeg!

Vrijdag 1 mei. Graf en huis van Johnny Cash en Opry Mills Mall

We werden vanmorgen rond 5 uur wakker, niet gek voor de eerste dag. We hebben het gerekt tot 5.45 uur en zijn er toen uitgegaan. Na het ontbijt zijn we met de hotelshuttle terug gegaan naar het vliegveld om de huurauto te gaan halen. We waren eigenlijk een uur te vroeg en bij de Herz Goldbalie stond onze naam nog niet eens vermeld op het bord waar je kon zien waar je auto staat. Nadat we ons hadden gemeld, werd dit meteen goedgemaakt. We mochen dit keer zelfs ook nog kiezen! De auto die we kregen was gloednieuw. Het was het nieuwste model Toyota Corrola met 675 miles op de teller. De auto had nog nog een tijdelijke nummerplaat (een stuk papier in plastic met een aantal gegevens en de melding dat deze geldig is tot 15 mei). 

Hagelnieuwe Toyota Corolla		Dat zijn zo de voordelen van "Gold"

Daarna teruggereden naar het hotel en de koffers opgehaald. De eerste rit ging naar Hendersonville, iets ten noorden van Nashville. We gingen daar naartoe om het graf van Johnny Cash en zijn vrouw June Carter te bezoeken. We hadden vorig weekend nog de film ‘Walk the line’ over het leven van Johnny Cash gezien, dus we waren benieuwd naar zijn graf. Met wat aanwijzingen was het graf snel gevonden. Best wel indrukwekkend om er dan uiteindelijk zelf bij te staan.

Graf Johny Cash en zijn vrouw June Carter

Enkele andere bezoekers wisten ook waar hij had gewoond en gaven ons het adres. Daar zijn we daarna heengereden. Van het huis is niet veel meer over, het is kort na zijn dood helaas afgebrand, maar het was toch aardig om te zien waar hij had gewoond. Nu mag er niet meer gebouwd worden, best jammer, want het is een prachtige plek.

Ooit het huis van Johny Cash

De buurt was werkelijk prachtig. Erg mooie huizen en veel groen. Het was leuk om zo direct al veel van Tennessee te zien. Het was inmiddels al lunchtijd, dus we reden naar de Opry Mills Mall en gingen daar op het foodcourt een lekkere philly cheese steak bij Charley’s eten. We kregen weer gratis friet en drinken, omdat we nog een tegoedbon hiervoor hadden. Daarna deden we een rondje door de Mall. Die was erg groot en we zagen ook weer diverse nieuwe winkels die we nog niet kenden. Er was ook een Legowinkel, het was erg leuk om hier even rond te kijken. Aangrenzend aan de mall staat de Grand Ole Opry. Hier gaan we dinsdagavond naartoe. Er is dan de wekelijkse show met country artiesten die op de radio wordt uitgezonden. We hebben nu alles alvast verkend, zodat we dinsdag weten waar dit is.

Daarna zijn we naar het huis gereden in Nashville dat we voor enkele dagen hebben gehuurd. Het ziet er erg leuk uit, dus daar houden we het wel even vol. (foto's komen nog) Vervolgens de boodschappen ingeslagen bij Walmart en Publix en toen hielden we het voor gezien. We hebben gekookt en gegeten en hebben het verder niet laat gemaakt.

Donderdag 30 april. De heenreis

We stonden vanmorgen al vroeg op en we zaten om 7 uur in de auto op weg naar Schiphol. Het was onverwacht druk onderweg en we hebben diverse keren stil gestaan. We parkeerden deze keer niet op P3, maar hadden een upgrade genomen voor P2 en dat betekende dat we niet vanaf de parkeerplek met de bus naar de vertrekhal moesten. We konden het deze keer lopen. Dat was lekker. We stonden rond 9.30 uur bij de gate. Daar was de security al begonnen, maar dat ging erg traag. We hebben meer dan een uur moeten wachten totdat wij aan de beurt waren en op de tijd dat het vliegtuig eigenlijk moest vertrekken (10.55 uur) stapten wij pas het vliegtuig in. We waren nog niet eens de laatsten. Voordeel was wel dat we vrijwel meteen vertrokken toen we waren ingestapt. Iets te laat, maar de vliegtijd naar Atlanta was maar 8 uur en 15 minuten, dus we zouden de tijd ook weer inhalen. Over de vlucht is niet veel te vertellen. Het was letterlijk en figuurlijk een rustige vlucht. Het eten was niet echt geweldig, maar er was wel regelmatig iets te eten (lunch na vertrek, snack halverwege en sandwich en ijsje voor de landing) en ook het drinken was prima.

Delta's 747		Route

We landden om 14.00 uur plaatselijke tijd in Atlanta. Bij Immigrations ging het wonderbaarlijk snel. Dat heeft al met al zo’n 5 minuten geduurd (!). Er stonden geen wachtrijen en ook het verplichte "verhoor" ging lekker vlot. Daarna een poosje wachten op de aansluitende vlucht naar Nashville. We hebben wat gegeten en gedronken op het vliegveld en om 16.35  uur zetten we koers naar Nashville. Dat was een erg kort vluchtje, te vergelijken met Amterdam-Londen. We kregen niets te drinken, want daar was de tijd gewoon te kort voor. Wel was prachtig weer en het uitzicht op Atlanta prachtig!  Aangekomen in Nashville moesten we alleen nog onze koffers afhalen en doorlopen naar de plek waar de hotelshuttles kwamen. Binnen een kwartier waren we in ons hotel. Daar hebben we nog even gezeten en daarna zijn we snel gaan slapen. Het was een fijn begin van de vakantie!

Luchthaven Nashville		Springhill Suites

Proloog

Nog een paar weekjes en het is weer zover...Dan maken we ons op voor alweer een Amerika trip. Dit keer gaan we naar Nashville en Memphis, de beide bekende "muziek" steden van de V.S. We willen o.a. naar Graceland, het landgoed van Elvis Presley. Kaarten hiervoor hebben we al gereserveerd want het kan wel eens erg druk worden. De hele maand Mei zijn er allerlei muziek festivals in Tennesee.

Na Nashville en Memphis vliegen we vanuit Memphis naar Tampa om nog een dag of 12 in Florida door te brengen. We vliegen dit keer met Delta vanuit A'dam via Atlanta naar Nashville. Met Southwest, een binnenlandse vlucht, van Memphis naar Tampa en vandaar weer terug met Delta via Detroit, naar A'dam.

We proberen jullie dit alles weer mee te laten beleven dus....veel leesplezier!

Vakantie Florida 30-12-2014 t/m 16-01-2015

Woensdag 14 januari, Een geweldige afsluitende dag in Tampa

De laatste volle dag wilden we in Tampa doorbrengen. Het was een uurtje rijden. We parkeerden de auto bij het Florida Aquarium. We liepen een stukje de weg over en toen kwamen we aan bij het beginpunt van de Tampa Riverwalk. We hadden hier over gelezen en wilden het nu wel eens zien. Het was een prachtig aangelegde route langs de Hillsborough River. We hadden een schitterend uitzicht op de mooie stad met z’n wolkenkrabbers, op de cruise terminal, de jachthaven en op Harbour Island, waar we een paar jaar geleden in een hotel hebben gezeten. 

Leuke trail langs de oever van de Hillsborough river

Startpunt		Info over de historie

Op sommige punten van de Riverwalk waren chique informatiepanelen neergezet met informatie over de historie van Tampa en we zagen ook af en toe een beeld van een belangrijke inwoner van Tampa uit vroegere tijden. Het was een erg mooie wandeling. Er wordt nog gewerkt aan verdere uitbreiding van deze Riverwalk, dus over een paar jaar kunnen we deze wandeling nog verder gaan maken.

Riverwalk view

Riverwalk view

Via een paar straten vanaf de Riverwalk kwamen we in een gezellig gebied terecht met allerei eettentjes. Het was duidelijk dat veel mensen die in het zakencentrum van Tampa werken hier tussen de middag komen lunchen, dus daar zijn we gewoon bij gaan zitten. Na de lunch liepen we naar het beginpunt van de streetcar richting Ybor City. We zijn ingestapt in de historische streetcar en zijn naar Ybor City gereden. Daar stapten we uit en bezochten we het Ybor City Museum State Park. Dit was ook weer een state park, maar dan in de vorm van een museum met een tentoonstelling en wetenswaardigheden over het ontstaan (en het verval) van Ybor City. 

Ybor City Museum		Museum zit in een oude bakkerij.

Het was een wijk waar traditioneel veel Cubanen naartoe waren geëmigreerd toen Cuba oorlog voerde met Spanje (ergens in 1880). Velen kwamen via Key West richting Tampa en vonden een bestaan in de pas opgezette sigarenindustrie. Het was leuk om zoveel te weten te komen over het gebied waar we zaten. We hebben hier ook nog een arbeidershuisje bezichtigd en de park ranger vertelde ook nog van alles. Daarna pakten we de streetcar weer en reden we terug naar de parkeerplaats. Vervolgens gingen we terug naar huis. Daar zijn we alvast begonnen de koffers in te pakken, altijd een beetje een triest moment. Maar goed, we hebben het de afgelopen weken erg fijn gehad en we kunnen terugkijken op een heerlijke vakantie! Morgenavond vliegen we naar huis en vrijdag vroeg in de middag zullen we op Schiphol landen. Iedereen bedankt voor het meelezen en de leuke reacties!

Tot de volgende keer!

Dinsdag 13 januari, (Her)ontdekking van de Coquina Baywalk

De regen van gisteren was verdwenen, dus we konden vandaag weer naar buiten. De temperatuur was ’s morgens meteen al goed. We haalden eerst boodschappen bij de Publix en gingen toen naar Coquina Beach. We vonden het daar echt heerlijk en de tijd vloog ook weer om. Het was al laat toen we gingen lunchen en we vonden een tafeltje en bankjes om onze picknick te houden. Rond half drie gingen we hier weg en verhuisden we naar de overkant van het strand. Hier ligt Leffis Key en de Coquina Baywalk. 

We hadden hier jaren geleden al eens gewandeld, maar hadden er geen enkele herinnering meer aan. Het was dus tijd voor een herontdekking. Dit was een mooi wandelgebied! Aan de kant van het water waren lange boardwalks gemaakt met aan het einde steeds een mooi uitzicht. We hebben op een mooi plekje een tijdje gezeten en we genoten volop. 

Ook was er een duin(tje) met een prachtig uitzicht over de Cortez bridge en de pier van Bradenton Beach. We wisten echt niet meer dat dit alles hier te vinden was.

Rond 4 uur waren we thuis. We lagen meteen in het zwembad. Daarna zijn we nog even naar de Walmart gegaan om wat inkopen te doen. Deze keer konden we ’s avonds nog buiten eten, maar daarna werd het wel wat fris. Al met al was de dag weer veel te snel gegaan. 

Maandag 12 januari, Van alles wat maar vooral kunst....

De regenkans was hoog vandaag, dus een buitenactiviteit zou minder geschikt zijn. We reden daarom naar het Ringlingmuseum in Sarasota. We maakten daar eerst een wandeling door de prachtige tuinen, want het was nog droog. We bezochten o.a. de rozentuin waar toch nog wel flink wat rozen in bloei stonden. In April is de tuin op zijn mooist, dit vernamen we van een aanwezige tuinman aldaar.

		Verschillende soorten rozen

 Daarna gingen we het kunstmuseum binnen. Enkele tijdelijke tentoonstellingen hadden we tijdens onze vorige vakantie al gezien, maar er waren ook een paar nieuwe bij. Eén van deze was een kleine expositie van banners van een Belgisch circus die gemaakt waren door Frans de Vos. Deze zagen er erg mooi uit.

Frans de Vos

 Ook was er een foto expositie van chinese fotokunstenaars, "Seeing The Unseen" wat erg apart was.

Natuurlijk hebben we ook een rondje langs de permanente collectie gemaakt met diverse Nederlandse meesters en hebben we de museumwinkel bezocht. We zagen dat het intussen flink had geregend. Voor de lunch zijn we naar de Westfield Mall gegaan en hebben daar een philly cheese steak van Charley’s gegeten. Vervolgens nog een rondje door de mall en toen was het alweer 3 uur. We gingen op weg naar huis en kwamen onderweg ook weer langs de Mall at University Town Center. Aan de overkant van deze mall was ook een winkelcentrum, niet overdekt, maar wel erg groot en het zag er leuk uit. Het heette Sarasota Pavilion en we  hebben daar ook kijkje genomen. We zijn het grootste deel van de tijd bij de Ross Dress for Less geweest en hebben daar ook mooie dingen gescoord. We zagen dat in dit centrum een Five Guys zat. Dat is goed om te weten voor een eventuele volgende keer. Vervolgens reden we verder richting huis in een flinke bui. Onderweg kwamen we nog langs de Outback en omdat het toch etenstijd was, zijn we meteen daar langs gegaan. Het eten smaakte weer erg goed. Daarna gingen we echt naar huis en ’s avonds hebben we een video gekeken. 

Het smaakte weer uitstekend!!

Zondag 11 januari, A sunny and warm Sunday

We hadden een zonnige en warme dag voor de boeg, dus een echte Floridadag. We waren moe van het wandelen de afgelopen dagen en besloten lekker weer eens aan het strand van Coquina Beach te gaan zitten. We zaten al vroeg in de auto, om eventuele drukte richting strand voor te zijn en zo kwam het dat we om 10 uur al bij het strand waren. 

Coquina Beach		Live muziek

Markt Coquina Beach

We zagen dat er ook een markt werd opgebouwd en hoorden even later ook de live muziek al. De stranddag was heerlijk. De zon scheen goed en de temperatuur was erg lekker, zo’n graadje of 25. De tijd vloog voorbij. Tegen 2 uur gingen we eens een rondje over de markt doen. Het zag er gezellig uit allemaal. Daarna stapten we in de auto en reden we terug. 

We gingen eerst nog even Bridge Street in, want daar was het ook markt. Daar liep het echter al op z’n eind, want men begon al in te pakken. Toen waren wij daar ook snel weg. We haalden nog even een Islander en keken even in de Bridge Street Bazar. 

Coquina Beach markt		Coquina Beach markt		Bridge Street Market

Vervolgens dus naar huis waar we de cover van het zwembad haalden en een poosje gingen zwemmen. Omdat het zo lekker warm was, ging een ijsje er natuurlijk ook wel in. De temperatuur bleef goed. We hebben buiten gegeten en konden ’s avonds ook op het terras zitten om te genieten van de avond. 

Zaterdag 10 januari, Een heerlijke dag in Hillsborough River State Park

We wilden weer eens lekker van de natuur (en een beetje historie) genieten en reden daarom naar Hillsborough River State Park, iets voorbij Tampa. De koelbox hadden we vol lekkere dingen voor een picknick in het park. Onderweg zagen we voor de eerste keer een benzinestation waar een gallon benzine minder dan 2 dollar kostte, namelijk 1,99 dollar. Eerder deze week zagen we hier de prijs omlaag gaan, van 2,06 naar 2,03 en 2,01 dollar gisteren.

Voor het eerst: De Gallon onder $2,00  !!

We waren rond kwart over 11 in het park. We reden eerst naar het cafeetje in het park, want daar wilden we kaartjes halen voor de rondleiding van 2 uur voor het Fort Foster. Dat is altijd alleen maar op zaterdag en zondag. Daarna dronken we wat op een leuk plekje en vervolgens gingen we de Rapid River Trail lopen. Dit was een mooie trail langs de Hillsborough River. Ergens halverwege de route zagen we een soort stroomversnelling in de rivier en verder kabbelde de rivier rustig voort.  Onderweg liepen we een aantal keren over een boardwalk over de rivier heen en ook zagen we een aantal bruggen, waarvan 1 helaas was gesloten. Het was inmiddels al lunchtijd en we zochten een leuk picknicktafeltje op om onze broodjes, salades en andere lekkere dingen op te eten. Vervolgens liepen we naar de opstapplaats voor de tour in het fort.

		Park heeft diverse boardwalks.

Met wildlife.......		en mooie doorkijkjes....

We werden er met een trammetje heen gebracht en ondertussen vertelde de parkranger van alles. Het fort was indrukwekkend. Het was helemaal van hout en we zagen diverse gebouwen waarin de soldaten vroeger gezeten hadden. Ook zagen we een kanon die een belangrijke brug over de Hillborough River moest verdedigen. De ranger vertelde veel verhalen. Na de rondleiding mochten we zelf nog even over het terrein lopen voordat we weer met het trammetje teruggingen. Al met al had deze tour zo’n 5 kwartier geduurd en het was erg leuk om mee te maken. Na de tour dronken we nog wat en liepen we weer een stukje van een trail. 

Fort Foster		Park Ranger legt alles uit.

Daarna stapten we in de auto en reden we richting huis. Het was half 6 en daarna gingen we meteen door naar de Applebee’s om van een heerlijk maaltje te smullen. Toen hadden we het wel gehad en hebben we thuis lekker een videofilm gekeken. 

		Lekker eten bij Applebee's

Vrijdag 9 januari, Kunst kijken in St. Petersburg

Vandaag wilden we weer eens naar het centrum van St. Petersburg. Er zijn daar enkele mooie musea en we wilden in ieder geval naar de Chihuly Collection, een museum waarin glasobjecten van de glaskunstenaar Dave Chihuly zijn tentoongesteld. We begonnen onze dag in St. Petersburg echter bij de Pier. Die is weliswaar al een tijdje gesloten, maar we vinden het toch leuk om daar nog even een kijkje te nemen. Het was daar natuurlijk erg stil. De bedrijvigheid die er anders altijd was, is nu helemaal weg. Dat was wel jammer. Er komt een nieuwe pier, maar dat zal nog wel een paar jaar duren. 

De "oude" Pier van St. Pete.		Ook de trolley rijdt nog altijd......50 dollarcent.

View op St. Petersburg.

We maakten een rondje om de Pier en stapten toen in de trolley looper om naar het museum te gaan. Het museum was ontzettend mooi en we hebben enorm genoten van de prachtige objecten die daar stonden. In Seattle schijnt een groter museum met weer andere objecten te staan. Daar moeten we dan ook nog maar eens naartoe. Het is zeer de moeite waard. Mooie kleuren en prachtige, soms erg vreemde, vormen. 

CHIHULLY Collection

Mooie vormen.....		en kleuren....

Dit zijn een paar foto's van de enorme collectie, voor meer foto's zie de links naar de slideshow en foto album onder.

Na een tijdje kregen we wel trek en besloten we eerst ergens wat te gaan eten. Het centrum van St. Petersburg is erg gezellig en uiteindelijk belandden we in de ‘Locale Market’ (www.localegourmetmarket.com), een soort foodmarket waar je boodschappen kon doen en ook kon eten. Daarna gingen we weer verder. We liepen via de Central Avenue met allemaal leuke winkeltjes en gallerietjes naar de Glass Studio en Hot Shop. De Glass Studio was een glasblazerij, maar daar zijn we niet in geweest. Dit hebben we eerder al een paar keer gezien. De Hot Shop was een winkel waar al het glas te koop was. Ook hier keken we onze ogen uit. We hebben wat moois voor thuis gekocht en liepen daarna weer verder. 

Plein voor de Locale Market

 Locale Market met daarvoor het grote zonneterras.

We zijn toen nog een keer teruggegaan naar de Chihuly Collection. Dat vonden we zo bijzonder dat we al het moois nog een keer wilden zien. Ook liepen we het bijbehorende winkeltje in. Voordat we de auto instapten om weer naar huis te rijden, dronken we nog wat en daarna gingen we weg. Thuisgekomen hebben we bij de Publix een gebraden kip gehaald en deze thuis opgegeten met gebakken aardappeltjes en salades. Ook nu was het weer een geweldige dag geweest!

Voor meer foto’s van de CHIHULY Collection zie deze link voor de fotoshow of voor de slideshow

Donderdag 8 januari, Mall hoppen

Het zou een koude dag worden vandaag, dus we kleedden ons maar wat dikker aan. Dit soort dagen gebruiken we om te gaan shoppen en dat deden we dan ook. We begonnen bij de nieuwe mall in Sarasota: de Mall at University Town Center. Deze mall is in oktober 2014 geopend.

Het zag er ook nog allemaal erg nieuw en glimmend uit. Erg mooi dus, maar toch misten we wat sfeer. Er zaten voornamelijk dure winkels in de mall die we niet zo goed kenden en... er was geen foodcourt. Dat hadden we eigenlijk nog nooit gezien. Er waren wel restaurants aan de rand van de mall, zoals de Cheesecake Factory, maar dit waren allemaal table service restaurants en je bent dan toch weer even bezig voordat je verder kunt. Daar hadden we niet zo’n zin in. We hebben een rondje door de mall gemaakt, uiteraard even gekeken bij de Apple Store en koffie gedronken bij de Starbucks en zijn tussen de middag verder gereden naar de Westfield mall in Sarasota.

Mooie strakke Mall

Moderne kunst bij de ingang		Even shoppen bij de Apple store

Daar zit een Charley’s en haalden we een philly cheese steak. Omdat we nog een bon hadden van de vorige vakantie, kregen we er gratis een bakje friet en een beker drinken bij. Het smaakte allemaal erg goed. Daarna maakten we een rondje langs de winkels van deze mall. Die vinden we toch iets gezelliger. Bij de Macy’s konden we een paar erg leuke deals scores en dan is winkelen ook erg leuk. We hadden in de vorige mall een kortingsbon van de Macy’s gekregen voor 10% korting, die was in alle Macy’s geldig. Toen we bij de kassa deze bon lieten zien, zei de kassamedewerkster dat ze een hogere korting voor ons kon regelen en kregen we op de toch al flink afgeprijsde kleding nog eens 15% korting. Moe, maar zeer tevreden reden we aan het einde van de middag naar huis en gingen we thuis lekker relaxen. 

Woensdag 7 januari, Een gezellige ontmoeting in Downtown Disney

We zaten vanmorgen al om 9 uur in de auto om naar Orlando te rijden. We hadden afgesproken met Lidy en Ton in Downtown Disney om 12 uur en wilden natuurlijk niet te laat komen. Het was nog geen 2 uur rijden, dus we waren lekker op tijd. Vorig jaar hebben we ze hier ook ontmoet en toen hadden we de koudste dag in Florida van 2014. We liepen toen met dikke vesten aan, maar dat hoefde vandaag gelukkig niet. Het zonnetje scheen en de temperatuur was zeer aangenaam. We parkeerden achter de circustent van Cirque du Soleil en liepen rustig naar de Marketplace. Onderweg viel natuurlijk weer veel te zien. Je wordt vanzelf vrolijk als je hier rondloopt en dat was bij ons ook het geval. 

		Even een chocolaatje halen (weer grote dit keer!)

Natuurlijk hebben we bij Ghirardelli een chocolaatje gehaald. Deze keer kregen we die met pepermuntsmaak en weer in de vertrouwde afmeting!. We hadden afgesproken bij de Earl of Sandwich en we zaten er nog maar net toen ook Lidy en Ton kwamen aanlopen. We begroetten elkaar hartelijk en hebben de volgende uurtjes gezellig met elkaar zitten praten. Toen we trek kregen hebben we wat lekkers bij de Earl of Sandwich gehaald en zo zaten we heerlijk met elkaar. Wij vonden het erg leuk. Dit is weer voor herhaling vatbaar volgend jaar.

Lunchen bij de Earl.

Rond 3 uur maakten we nog wat foto’s en namen we afscheid. Wij zijn toen van de Marketplace naar Cirque du Soleil gelopen en zijn daarna de auto ingestapt en naar Bradenton terug gereden.

We hebben ’s avonds het ‘No worries Wednesday menu’ bij de Outback genomen en een stukje cheesecake in laten pakken voor thuis. We hebben een erg leuke dag gehad!

Dinsdag 6 januari, Eten bij Cody’s Roadhouse

We werden vanmorgen wakker met een vrolijk zonnetje, dus we besloten lekker naar het strand te gaan. Het werd deze keer Siesta Key Beach. Toen we daar kwamen, zagen we dat aan het middendeel van het grote parkeerterrein werd gewerkt, maar er was nog genoeg parkeergelegenheid over. Het was er overigens wel druk; we hebben het er eigenlijk nog nooit echt rustig gezien. We installeerden we ons op een fijn rustig plekje op het strand, ver van de andere badgasten die hutje mutje op elkaar lagen. Daar hadden wij niet zoveel zin in. We zagen trouwens weer diverse Amish mensen. In Sarasota is een bepaalde wijk waarin in de winter veel Amish verblijven en zij willen natuurlijk ook met mooi weer naar het strand. 

Een mooie stranddag

We hadden onze eigen lunch meegenomen, dus tussen de middag zaten we heerlijk te picknicken. Rond 2 uur begon het te betrekken en zijn we de auto weer ingestapt. We zijn naar huis gereden en hebben daar nog weer even in ons heerlijke zwembad gezwommen. Daarna nog wat gelezen en koffie gedronken en toen wat het alweer tijd om naar het restaurant voor vanavond te gaan. Het werd Cody’s Roadhouse. Dit restaurant was helemaal ingericht als een pleisterplaats voor auto’s van vroeger.

Er hing zelfs een vrachtwagentje aan het plafond! Ook was er een benzinepomp van vroeger, een wand met allemaal kentenplaten van de verschillende staten van Amerika en nog andere prullaria. Er stond een emmertje met pelpinda’s op tafel en de schillen kon je op de grond gooien. We konden op het tafelkleed tekenen en schrijven, dus we keken onze ogen uit, een hele belevenis. Niet alleen de omgeving was leuk, maar ook het eten smaakte goed, dus we hadden een gezellige avond. 

		Cody's Roadhouse

Daarna naar huis en nog een tijdje een videofilm gekeken. Jammer dat het te koel was om buiten te zitten.

Maandag 5 januari, Rondje eilandhoppen

De zon had er vanmorgen moeite mee om achter de wolken vandaan te komen, maar de temperatuur was goed en daarom waren we alweer vroeg op pad. We begonnen onze dag bij de noordelijkste punt van Anna Maria Island bij de City Pier. Toen we de auto uitgingen, waaiden we bijna weg. Daar stond erg veel wind! We liepen de pier op en af en gingen via een leuk parkje en deels langs het strand wandelend op weg naar de volgende pier, de Rod & Reel Pier. Die is vorig jaar gedeeltelijk afgebrand, maar inmiddels is daar niets meer van te zien en alles is weer opgebouwd. 

City Pier

Daarna weer terug naar de auto en via het plaatselijke postkantoortje waar we een paar postzegels kochten, reden we naar het zuidelijkste punt van Anna Maria Island. Daar zagen we erg veel visserbootjes op het water en dat zag er erg gezellig uit. We hebben hier koffie gedronken en een tijdje gezeten. De zon was inmiddels ook weer doorgebroken. Via Longboat Key en de St. Armands Circle (het Beverly Hills van Sarasota) gingen we daarna verder naar Lido Key.

		Brug naar Longboat Key

Het was inmiddels al lang lunchtijd en daarom zijn we gestopt bij het strand van Lido Key en hebben daar iets gegeten. Vervolgens hebben we een paar uurtjes heerlijk starend naar de zee en genietend van de zon op een bankje gezeten. Via het vasteland van Sarasota zijn we weer naar Bradenton gereden. We hebben eerst een paar boodschappen gehaald en zijn toen thuis nog even de pool ingegaan. Het water is inmiddels lekker warm. Het heeft een temperatuur bereikt die in een zwembad voor therapeutisch zwemmen niet zou misstaan. Daarna nog een ijsje en verder hebben we niet zoveel meer gedaan. 

Zondag 4 januari, Little Manatee River State Park en een bezoekje aan Riverview

Weer een prachtige zonnige dag. Heerlijk! We zaten vanmorgen al voor 10 uur in de auto en reden naar Little Manatee River State Park. We hebben daar eerst een leuke trail gelopen. 

We zagen op het wandelpad een grote schildpad druk bezig om iets in of uit te graven. Toen we daar later weer langskwamen, was hij daar nog steeds mee bezig, dus dat leek niet echt op te schieten. Bij een leuk picknickplekje dronken en aten we wat en even later reden we richting de plek waar kano’s te water werden gelaten. We zagen diverse mensen aan een kanotocht beginnen over het water van de Little Manatee rivier. 

We hebben daar een tijdje zitten kijken en hebben nog een rondje door het park gereden en gingen toen richting de plaats Riverview. We hadden hier afgesproken met Nederlands/Amerikaanse kennissen die we via het werk ontmoet hebben. Zij wonen hier en hadden ons uitgenodigd om eens langs te komen als we in de buurt waren. We hebben hier een paar aangename uurtjes doorgebracht. Ze wonen prachtig aan een meer, in een groot huis en het was leuk om daar eens heen te gaan. We kregen een lekkere lunch aangeboden en hebben gezellig zitten praten. Rond 4 uur reden we naar huis, het was een uurtje rijden. Thuisgekomen hebben we een pastaschotel in de oven gezet waarvan we later met een paar heerlijke salades hebben zitten eten. Ook nu konden we ’s avonds weer lekker op het terras buiten zitten. Het was weer een leuke dag geweest. 

Schildpad midden op het wandelpad.		Deze is zo goed als tam, had honger!

Zaterdag 3 januari, Een stralende zonnige relaxdag

25 graden en volop zon, dat zijn de ingrediënten voor een dag in Florida die we graag zien. Maar voordat we daar van gingen genieten, moesten we eerst boodschappen halen, want de eerste voorraden begonnen alweer op te raken. Daarna zouden we naar het strand gaan. We hadden het met al onze ervaring kunnen weten: het laatste vakantieweekend van de Amerikanen, mooi weer en allerlei gezellige marktjes aan het strand betekenen doorgaans dat het druk is, heel erg druk. Het was zelfs zo druk, dat we niet eens bij het strand aankwamen, maar een paar kilometer daarvoor zijn omgekeerd en naar huis zijn gereden. We zagen op de live traffic websites dat het op de wegen naar alle stranden in de buurt hetzelfde was. Daar hadden we niet zo’n zin in. We besloten daarom onze relaxdag lekker bij onze eigen pool door te brengen en dat lukte erg goed. Af en toe een duik in het water, lekker liggen op de ligbedden, een natje en een droogje en de tablets erbij, dat was erg genieten. 

Onze villa......		met pool.....

We kregen nog bezoek van een mooie vogel die ’s morgens met zijn maatje ons al een paar keer wakker heeft gekrijst, maar nu was hij natuurlijk erg rustig. ’s Middags nog even een wasje gedraaid en de auto gewassen en ’s avonds lekker gekookt en heerlijk buiten op het terras de avond doorgebracht. Zo gaat het goed!

Uitzicht op de vijver.....		met wildlife!

Vrijdag 2 januari, Manatees kijken, een verjaardagbroodje bij de Earl of Sandwich en St. Pete Beach

Vandaag besloten we naar het Manatee viewing center te gaan in Apollo Beach. Dit center ligt bij de electriciteitscentrale van Tampa en in de winter gaan hier veel manatees naartoe, omdat het water daar zo lekker warm voor ze is. Het was zo’n 3 kwartier rijden en we konden het goed vinden. Het was er behoorlijk druk, het verkeer werd zelfs door verkeersregelaars in goede banen geleid. Het centrum zag er leuk uit. Er was een gebouw met informatie over manatees en de electriciteitscentrale, een giftshop, een boardwalk door een stukje bos en over het water en een ander stukje boardwalk waar je de manatees goed kon zien. Ook was er nog een cafeetje en picknickplaats bij. De entree was gratis. We hebben erg veel manatees gezien, dat was natuurlijk heel leuk! We zijn dan ook best wel een tijd blijven kijken. 

Boardwalk		De fabriek die voor de warmte zorgt.

		Manatees

Daarna hebben we nog iets gedronken en toen was het alweer lunchtijd. We reden naar Sint Petersburg naar de Earl of Sandwich, want we hadden nog een bon voor een gratis broodje vanwege de verjaardag van gisteren. We bestelden 2 broodjes en hebben er weer heerlijk van gesmuld. Het was intussen ook erg mooi weer en lekker warm geworden en daarom reden we verder naar St. Pete Beach en hebben daar een poosje op het strand gezeten. Daar kregen we het echte Floridagevoel weer: lekker zonnig en warm. Hopelijk gaan we daar nog veel van genieten deze vakantie! Rond 4 uur reden we weer terug. Thuis was het zwembad nu echt goed op temperatuur en konden we ook weer genieten van een heerlijke zwempartij. 

St. Pete's Beach

Donderdag 1 januari, Happy new year en... happy birthday

 1 januari 2015 een nieuw jaar en meteen alweer een verjaardag om te vieren. Dit betekende natuurlijk het huis en terras versieren met slingers, vlaggetjes en ballonnen en daarna de meegebrachte post in het postbusje leggen en erweer uithalen door de jarige job en cadeautjes uitpakken. Een vrolijk begin van het nieuwe jaar.

Verrassing!!!		Tja ...... alweer 39

We besloten om eerst maar eens richting Anna Maria Island te rijden, een Islanderkrant op te halen bij ons favoriete adresje en op het strand te gaan kijken. We reden eerst naar Bridge Street naar de gezellige winkeltjes en om te kijken of de reparatie van de Bradenton Pier al was gevorderd vergeleken met september. Dat was inderdaad het geval, maar hij was nog niet klaar. Daarna zijn we naar Coquina Beach gereden, hebben een poosje op het strand gezeten en daar ook wat gegeten. Ook hebben we nog een soort Nieuwjaarsduik gezien, daar was flink veel volk op afgekomen. 

Vervolgens hebben we nog gekeken bij Holmes Beach, ook zo’n favoriet stekje van ons. Het zag er allemaal weer erg vertrouwd uit. De middag was alweer aardig gevorderd toen we thuiskwamen. Daar hebben we nog een duik in ons zwembad genomen. Het water had nog niet helemaal de juiste temperatuur, maar het was toch al lekker om te zwemmen. Daarna koffie gedronken en vervolgens zijn we naar de Applebee’s gereden om te gaan eten. Vanwege de verjaardag kregen we een gratis toetje. Dat smaakte net als de rest van het eten erg goed.

’s Avonds hebben we via uitzending gemist nog de oudejaarsconference van Youp van het Hek gekeken en verder hebben we het niet echt laat gemaakt.

Woensdag 31 december, New Years Eve

We werden vanochtend al vroeg wakker, rond 5 uur. We hebben het nog een uurtje weten te rekken en zijn om 6 uur uit bed gegaan.  Toen hadden we dus een lange Oudjaarsdag voor de boeg! Traditioneel eten we de eerste dag in het hotel waar we hebben geslapen, dus ook nu weer. We hebben een lekkere omelet laten bakken en een heerlijke wafel en hebben verder van al het lekkers bij het ontbijtbuffet wel iets genomen. Ook het verse fruit was overheerlijk: diverse soorten meloen, aardbeien, bramen en ananas. Zo zijn we de vakantie goed begonnen.

Daarna hebben we de auto opgehaald bij de car rental van National. We mochten zelf een auto uitzoeken en kozen voor eenToyota Camry met maar 261 mile op de teller, gloednieuw dus. Daarna checkten we uit en reden we op weg naar de vakantievilla in Bradenton, een uurtje rijden. We wisten dat de vorige huurders vandaag pas uit het huis waren vertrokken en dat de schoonmakers bezig waren. We belden aan bij het huis en hebben gevraagd wanneer zij dachten klaar te zijn. Dat zou om ongeveer 2 uur zijn. Dat kwam goed uit en we zijn naar de Walmart en Publix gereden om boodschappen te halen en hebben bij de Subway een lekker broodje gegeten. Toen reden we opnieuw naar de villa en zagen we dat de schoonmakers weg waren. De vakantie kon nu echt beginnen! 

Hagelnieuwe Toyota Camry		De Villa

We hebben weinig meer gedaan, hebben om 6 uur even naar Nederland gebeld voor de nieuwjaarswensen en hebben, vechtend tegen de slaap, middernacht afgewacht om zelf ook aan het nieuwe jaar te beginnen. Het was erg rustig in de straat, we hoorden en zagen weinig tot geen vuurwerk en hebben op de tv gekeken naar de ball’s drop op Times Square in New York. Daarna snel naar bed!

Dinsdag 30 december, De reis.....

30 december begonnen we aan onze vakantie naar Florida. Het was even afwachten wat het weer zou gaan doen maar gelukkig bleef de gladheid uit en vlotte de reis naar schiphol voorspoedig. Het was rustig op Schiphol en al snel zaten we in de airbus naar Gatwick om vervolgens in de 777 over te springen naar Tampa.....Maar....wat zo voorspoedig begon eindigde in een klein drama.....De 777 ging maar niet weg, 10 min.... 20.....een half uur ging voorbij. Toen kwam het verlossende woord van de purser. Er was een klein defect waar een technisch team even naar moest komen kijken, het zou niet lang meer duren. Maar, ervaren als we zijn, wisten we al snel dat als er drinken wordt uitgedeeld en men wat rond mag lopen in het vliegtuig dat er poep aan de bal is....En we kregen gelijk. Na bijna 3 uur kreeg de piloot het seintje dat alles in orde was bevonden en we konden gaan vliegen. De volgende domper was de mededeling dat de vliegtijd naar Tampa  9 1/2 uur zou gaan duren. Dit werd 9 1/2 uur afzien met aso Britten naast ons, een overkill aan huilende kinderen, een kapot entertainment systeem en weinig te eten dit keer. BA onwaardig, dit hadden we nog niet eerder gehad. Toen er ook nog een passagier naast ons (op de crew chair) gezet dreigde te worden hebben we resoluut geweigerd. We hadden niet voor niets ons tweetje duur gereserveerd! Kortom het was afzien en we waren dan ook erg blij toen we eindelijk voet op Amerikaanse bodem zette!  Gelukkig was alles snel vergeten toen we na een redelijk snelle douane check, in het heerlijk Marriott Airport hotel aankwamen en konden uitrusten...

Marriott Airport Hotel