Vakantie Houston/New Orleans/Florida 14-03-2014 t/m 29-03-2014

Vrijdag 28 en zaterdag 29 maart, De terugreis

Vandaag was de terugreis aangebroken. Voordat we naar New Orleans reden, printten we bij de UPS store onze boarding passes en toen gingen we op weg. Vanaf dat moment tot aan het vliegveld hebben we alleen maar regen, stortbuien en onweer gezien. In het begin van de rit was er zelfs een wolkbreuk aan de gang die wel een half uur lang duurde. We hebben in de zomer weleens in Florida in een tropische stortbui gereden, maar deze was veel erger (de volgende dag kwamen we op het internet de volgende link tegen: klik hier; het bleek dat juist onze route van vandaag was getroffen door dit slechte weer). We hadden tijdens de lunch een gezellige picknick gepland, maar we hebben snel onze broodjes opgegeten bij het Welcome Center van Mississippi en zijn toen de auto weer ingevlucht. We kwamen gelukkig wel op tijd in New Orleans aan, leverden de auto in, aten nog wat en toen konden we het vliegtuig in. Het was een uurtje vliegen naar Atlanta. Daar hadden we zo’n 2 uur overstaptijd. We hebben lekker even gezeten bij de Starbucks en daarna konden we alweer instappen in het vliegtuig naar Amsterdam. De vlucht ging op tijd en kwam een kwartier eerder aan. Het was erg rustig geweest, geen turbulentie en in Nederland aangekomen zagen we de zon weer. Daarna de gebruikelijke dingen: koffers ophalen, door het poortje van ‘niets aan te geven’, in de shuttlebus naar P3 en de auto gestart om naar huis te rijden. We zijn nu thuis, erg moe natuurlijk, maar kunnen terugkijken op een heerlijke vakantie. We hebben veel gedaan, veel gezien en heerlijk zitten relaxen. Op naar de volgende vakantie (maar die duurt nog wel even)

De route terug in 8 uur en 1 minuut!

Donderdag 27 maart, Rocky Bayou State Park en Seaside

De laatste volle dag en die wilden we natuurlijk goed benutten. Het waaide hard, maar de zon scheen ook en de temperatuur was goed, dus we konden de natuur in. Onze eerste halte van vandaag was het Fred Gannon Rocky Bayou State Park. Dit was weer een mooi park, het keek uit op de Choctawhatchee Bay en je kon er een paar wandelingen maken. Dat hebben we dan ook gedaan. Daarna hebben we een heerlijke picknick gedaan met uitzicht op het water. Dit gaan we wel heel erg missen de komende tijd! 

Rocky Bayou State Park

Na de lunch reden we naar het dorpje Seaside. Dit dorpje is in 1979 aangelegd en er is goed nagedacht over de ligging van de huizen, want men wilde dat de bewoners zoveel mogelijk met elkaar in contact zouden komen. Zo te zien was dat goed gelukt. Het zag er leuk uit, met vrolijke pastelkleuren, witte hekjes voor de deur en koepeltjes bovenop de huizen. Het dorp ligt aan zee en bij iedere strandopgang was er een erg leuk bouwwerk gemaakt waar je doorheen moest om op het strand te komen. Dit dorp bleek ook de filmlocatie te zijn geweest voor de film De Trumanshow. 

Truman House

straatjes Seaside

				"Eetkraampjes" langs de weg

Jammer was eigenlijk wel dat het er ontzettend druk was met erg veel friet en hotdogs etende jongeren. Bijna iedereen leek daar op de fiets te zijn, want de wandel-en fietspaden waren erg vol. Het leek wel een badplaats in Nederland op de waddeneilanden ofzo. Wat een groot contrast met het State Park waar we ’s ochtends waren geweest en waar we bijna niemand waren tegengekomen!

1228 "zielen" incl katten en honden!

Aan het einde van de middag gingen we naar huis om alvast in te pakken voor morgen. Dan rijden we terug naar New Orleans en pakken daar het vliegtuig naar Atlanta. We stappen daar over voor de vlucht naar Amsterdam. We vliegen pas ’s avonds, dus we hebben ruim de tijd voor de autorit. 

Woensdag 26 maart, The US army part 2

Het lijkt wel alsof we een abonnement op het Amerikaanse leger hebben, want vanochtend bevonden we ons weer in een museum vol met vliegtuigen, nu van de US Air Force. In de buurt van ons huis bevindt zich de Eglin Air Force Base, de grootste luchtmachtbasis ter wereld. Dat merken we af en toe goed, want soms vliegen de straaljagers je om de oren. We konden natuurlijk niet naar deze basis toe, maar net buiten deze basis ligt het Air Force Armament Museum en daar wilden we vandaag wel eens gaan kijken. 

De entree was wederom gratis. Het bestond uit een binnen- en buitengedeelte. We begonnen binnen en zagen alweer diverse vliegtuigen op de grond staan en in de lucht hangen, samen met heel veel wapentuig. We hebben een Tomahawk kruisraket gezien, een clusterbom, het omhulsel van de atoombom, veel soorten geweren en interessante exposities over alle oorlogen waarin de VS verzeild is geraakt vanaf 1900: de Eerste en Tweede Wereldoorlog: de Koreaoorlog, Vietnamoorlog, oorlog in Irak en Afghanistan e.d. Aan de ene kant was het boeiend, aan de andere kant gaf het allemaal een heel dubbel gevoel, want zo leuk is dit natuurlijk niet.

Buiten stonden zo’n 25 vliegtuigen opgesteld van de Amerikaanse luchtmacht. Sommigen waren supergroot, anderen veel kleiner. Indrukkendwekkend was de B-52 bommenwerper. Ook zagen we een F-16 staan, van meer recente datum.

We lunchten bij de Five Guys en dat staat altijd garant voor een heerlijke hamburger. Daarna reden we naar de overkant van de Harbor Boardwalk in Destin waar we gisteren waren. We hadden daar toen gezien dat er een mooi duinengebied en strand was, maar wisten niet hoe we daar moesten komen. We hadden nu goed op de kaart gekeken en kwamen er wel. Het was een soort schiereilandje en daar hebben we een flinke wandeling gemaakt. De temperatuur was inmiddels ook weer aangenaam, dus het was erg leuk om daar even rond te lopen. 

 Zicht op Harbor Boardwalk

Daarna nog een keer de Harbor Boardwalk gedaan en op de terugweg een gebraden kip gehaald bij de Publix die we samen met een paar salades thuis hebben opgegeten. 

Dinsdag 25 maart, Van alles wat...

Toen we gisteren naar Pensacola reden, zagen we bij op de weg daar naartoe bij Destin een heel groot hotel langs de weg en allerlei gezellige restaurantjes. We besloten daar vandaag eens te gaan kijken. Het gebied bleek de Harbor Boardwalk Village te heten. Het lag aan de haven met boten waarop je een vistocht of dolfijnentocht kon maken, er was een boardwalk langs de haven, veel winkeltjes, restaurantjes en wat kermisattracties.

Harbor boardwalk

Het was erg gezellig om daar rond te lopen. Het was eerst nog wat frisjes vanwege de flinke wind, hoewel de lucht strakblauw was en de zon volop scheen. Op een beschut plekje zaten we echter heerlijk. We konden daar ook een foto nemen bij een boog waar ‘Happy Easter’ op stond. Dus, voor iedereen alvast vrolijke paasdagen toegewenst!

Emerald Grand Resort

Jachthaven

Tegen de middag haalden we bij de Publix weer verse broodjes en lekkere vleeswaren en dit alles aten we thuis op. Daarna zijn we een paar uurtjes naar het strand gegaan. De temperatuur was goed, hoewel het nog steeds erg waaide. Op het strand zagen we dan ook geen enkel parasolletje. Tenslotte zijn we nog even gaan zwemmen en hebben we bij het zwembad gelegen. We hadden nog wel weer een keer zin in het lekkere maaltje dat we laatste bij de Applebee’s hadden gegeten en daarom reden we daar nogmaals naartoe. ’s Avonds thuis een mooie film gekeken. 

Maandag 24 maart, National Naval Aviation Museum

Soms word je door iets verrast waarvan je van tevoren niet wist dat het er zo leuk kon zijn. Zo’n dag hadden we vandaag. We reden naar het National Naval Aviation Museum in Pensacola. Eigenlijk met zo’n idee van ‘als het niets is, dan zijn we zo weer weg’. Nou, we hebben uren rondgebracht in dit mooie, interessante en zeer boeiende museum. De weg daar naartoe was alleen al de moeite waard. We reden over de kustweg, langs Santa Rosa Island en zagen mooie vergezichten en een prachtig duingebied. Het National Naval Avation Museum is het grootste museum in de wereld op het gebied van de luchtvaart binnen de Amerikaanse Marine. 

We hebben ontzettend veel vliegtuigen en helikopters op de grond en hangend in de lucht van de expositiehallen gezien, maquettes van oude en nieuwe vliegdekschepen met vliegtuigen en helikopters, en natuurlijk allerlei zaken die daarbij horen.

Cougar 9		Couger 6

Ook waren diverse Blue Angels te zien: vliegtuigen van het stuntteam van de Navy. We hebben ook zelf in de cockpit gezeten van zo’n vliegtuig en hebben een film gezien waarbij het leek alsof we zelf op een vliegdekschip zaten en rondom ons de vliegtuigen snel opstegen en landden, met bijbehorende wind in je haren en kerosinedampen. 

Oonbemand vliegtuig (project X)		Replica van de Atoombom (op Nagasaki)

Sinds november 2013 bleek het museum uitgebreid te zijn met een nieuwe hal vol met vliegtuigen, een expositie over de Korea- en Vietnamoorlog en vrouwen bij de Naval Aviation. In deze hal stond ook de Marine One, de helikopter van een paar voorgangers van Obama. Het toeval wilde dat we vanmorgen nog via de Nederlandse tv hadden gezien dat de Marine One van Obama in Nederland was voor de Haagse Nucleaire Top. We hadden trouwens de Marine One van Ronald Reagan in het Reagan museum in Californië gezien.

De Boeing F/A 18 Hornet		Marine 1

Helaas konden we niet meer mee met de tramtour over het terrein, er waren maar een beperkt aantal kaarten voor 4 tramtours en die waren ’s morgen vroeg al meteen op. Niet getreurd, want we hebben ons heel erg goed vermaakt. Het was allemaal gratis en we snapten niet hoe zo’n prachtig museum zonder entree te heffen kan bestaan. We kwamen ontzettend moe thuis en hebben daarna weinig meer gedaan. 

Zondag 23 maart, Return to Eden

We moesten weer wat boodschappen hebben, dus op naar de Publix. Op de winkelplaza waar deze Publix lag, was ook een Ross Dress For Less. Hier waren we nooit geweest, maar wel veel over gehoord. We zijn er dus een kijkje gaan nemen en kwamen een uur later met twee tassen kleding weer naar buiten. Het bleek dat er intussen een flinke bui was gevallen, daar hebben we dus niets van gemerkt. Bij de Publix haalden we voor tussen de middag verse broodjes en lieten we wat vleeswaren afsnijden. Ook dat laatste hadden we nog nooit gedaan, maar dat beviel heel goed, want we hebben enorm zitten smullen. Na de lunch gingen we naar Eden Garden State Park op een half uurtje rijden. We wisten niet wat we zagen: dit was een prachtig state park en zeer de moeite waard om naar toe te gaan. Het was ook erg lekker weer geworden en alles straalde in de zon. 

		Wesley House

Omgeven door mooie tuinen stond in het midden het Wesley House, in 1890 gebouwd door William Wesley, in 1953 verkocht en gerenoveerd en vanaf 1968 in het bezit van de staat Florida. We maakten een tour door het huis met een gids die allerhande verhalen vertelde en liepen daarna door de prachtige tuinen. 

		Wesley House (binnen)

Dit state park wordt zo’n 100 keer per jaar gebruikt als huwelijkslocatie en toevallig was er vanmiddag ook een trouwerij gaande onder de wedding tree.  Erg leuk om zo te zien. Er waren veel bruidsmeisjes, bruidsjonkers en bloemenmeisjes en net toen we keken kwam de bruid eraan (in een golfkarretje met een chauffeur die duidelijk niet bij de bruiloft hoorde) en begon de violiste de Bridal Chorus (‘Daar komt de bruid...’) te spelen. We hebben een tijdje heerlijk bij het water gezeten dat grensde aan dit park. 

Op de terugweg zijn we nog bij Blue Montain Beach langs geweest en hebben we nog een poosje aan zee doorgebracht. Dit was wederom een fantastische dag. 

Zaterdag 22 maart, Another day in paradise

Het was vandaag weer zo’n lekkere zonnige warme Floridadag en daar wilden we nogmaals goed van genieten. We zaten daarom al vroeg op het strand. In het begin was het nog erg rustig, later werd het steeds drukker. Spring is in the air en dat betekent bijvoorbeeld dat we veel springbreakers zagen: groepen jongens of meisjes of beide die ook wel zin hadden in een stranddag. 

Toen er in het begin van de middag een zeebriesje kwam en het wat kouder werd aan zee, zijn we verkast naar het zwembad van het park waar ons huis staat. We hebben deze keer geen eigen zwembad, maar het park heeft ook een goed zwembad met heerlijk verwarmd water. Daar zagen we weer nieuwe groepenn springbreakers die op een gegeven moment best veel herrie maakten. We zagen ook af en toe een golfkarretje met een security persoon rijden en later kwam er een politiewagen richting zwembad aan. Alle springbreakers werden naar de agent toe gedirigeerd en kregen volgens ons een waarschuwing of zo, want we hebben ze daarna niet meer bij het zwembad gezien. De rust was wedergekeerd.

prive zwembadje

Zo’n heerlijke dag moet natuurlijk worden afgesloten met lekker eten. We reden naar de Applebee’s en aten daar de heerlijkste steak die we ooit hadden gehad. Hij kwam uit het 2 for 20 menu; het was een Citrus Lime Steak en was volgens ons nieuw, want we hadden deze nooit eerder op de kaart gezien. De steak ging vergezeld van gebakken aardappeltjes, boontjes en courgette en dit was bij elkaar een prima combinatie.

		2 for $20

Na het eten reden we nog even naar zee om de zonsondergang te zien. Het was er weer gezellig druk met mensen die hetzelfde gingen doen. Na de zonsondergang werd het kouder en gingen we naar huis. Bij de koffie namen we nog een lekker stukje cheesecake. 

Brownie Cheesecake

Vrijdag 21 maart, Relaxen aan de Emerald Coast

Het zou vandaag zo’n 25 graden worden, dus we vonden het tijd worden voor een stranddag. We hebben eerst maar eens gekeken hoe het strand eruit zag. Het ligt in ieder geval vlak bij, dus we konden dit lopend doen. We zagen dat er diverse strandopgangen waren, maar velen hoorden bij een hotel of appartementencomplex waar een private beach was. We zagen gelukkig ook een public beach toegang. Het zag er leuk uit. Het water had een heel aparte kleur groen. Het is niet voor niets dat dit stuk Florida de Emerald (smaragd groen) Coast wordt genoemd. Het strand was goed bevonden en daarna haalden we de spullen op om hier een paar uurtjes te gaan zitten.

		hagelwit zand strand

Het huis is voorzien van strandstoelen dus dat zou helemaal goed komen. De parasol van het huis heeft volgens ons de geest gegeven, maar we zagen wel diverse parasolstokken en een grote Seaworld paraplu. Daar hebben we toen zelf maar een parasol van geknutseld. Het resultaat bood in ieder geval wat schaduw in de felle zon.

We hadden onze eigen picnic meegenomen voor op het strand en voor we het wisten was het alweer 4 uur en gingen we terug. Het was heerlijk om zo een dagje bij te komen van alle indrukken die we in de afgelopen week hebben opgedaan. We hebben nog een wandeling in de buurt gemaakt en we zagen allemaal leuke beach cottages. Dit is echt een hele mooie omgeving. Zonder dat we het van tevoren heel goed wisten, hebben we dus een prima keuze gemaakt. ’s Avonds ook nog maar even de auto gewassen, deze zat onder een laag zand, nu glimt ie weer als nieuw!

Ons huis aan Miramar Beach		in een mooie rustige wijk

Donderdag 20 maart, De vier staten tournee

Vandaag hadden we onze Vier Staten Tournee. We startten natuurlijk in Louisiana, want we zaten nog in New Orleans. Via Mississippi en Alabama kwamen we uiteindelijk in de Panhandle in Florida uit. Leuke bijkomstigheid: in het gedeelte waar wij nu zitten, is de tijdzone anders dan in de rest van Florida. Het grootste gedeelte van Florida heeft nu 5 uur tijdverschil met Nederland (de zomertijd is al begin maart begonnen), bij ons is er 6 uur tijdverschil. De tijdgrens ligt niet heel ver van ons vandaan. Daar komen we deze vakantie vast nog wel een keer overheen. We hebben deze vakantie dus vijf staten bezocht. (brengt ons totaal op twaalf)!

Begonnen in		via		door		en

.....eindelijk weer in ons vertrouwde Florida......!

Het was erg leuk om via Alabama Florida in te rijden. Dat hadden we nog nooit gedaan. We zijn tot nu toe altijd met het vliegtuig ergens in Florida geland.  Bij iedere staat die we doorgingen, was op de grens met de andere staat een welkomstbord en een welcome center. Bij die van Florida gingen we naar binnen. Het zag er leuk uit. Er lagen natuurlijk heel veel folders, maar er was ook een grote pop die een astronaut voorstelde, je kon op de foto met een alligator of pinguin en deze foto naar je emailadres toesturen (we hebben hem tot nu toe nog niet ontvangen) en je kreeg een bekertje jus d’orange. Rond 16.00 uur kwamen we aan bij onze vakantiebestemming in Miramar Beach. We hebben de koffers uitgepakt, boodschappen gehaald en gegeten en daarna hadden we het eigenlijk wel gehad voor vandaag. 

Woensdag 19 maart, Tour met de Steamboat Natchez

De conferentie was om 13.00 uur afgelopen en dat was maar goed ook, want we wilden vanmiddag een tocht gaan maken met de Steamboat Natchez over de Mississippi. Vanuit onze hotelkamer kunnen we deze boot steeds zien liggen (als hij niet onderweg is natuurlijk) en het leek ons leuk om daar mee te gaan varen. Het weer was ook schitterend, veel zon en een heerlijke temperatuur. Er waren meer mensen op het idee gekomen, want het was behoorlijk druk. We konden vanaf 14.00 uur boarden en een half uur later vaarden we weg, terwijl de stoom met veel geluid uit de grote pijp uit de boot kwam, heel bijzonder.

Steamboat Natchez		Salondek

Brug over de Mississippi		Uitzicht French Quarter

De tocht duurde twee uur en er werd in het begin veel verteld over de omgeving en de dingen die we tegenkwamen. Na ongeveer een half uur startte de live muziek aan boord, een jazzband. Je mocht ook een kijkje nemen in de Engine Room en daar zag je de stoommachines ook flink aan het werk. Deze zorgden ervoor dat het rad dat achterop zat op de boot ging draaien, erg apart om dit zo allemaal eens te zien. 

Live Muziek		Machinekamer

De tijd vloog om en voordat we het wisten meerden we weer aan. We liepen toen naar Café du Monde en haalden daar een paar beignets. Die smaakten goed zo in het zonnetje. 

De beroemde beignets van Cafe Du Monde		Je moet geen haast hebben

Daarna nog een wandeling door de stad gemaakt en een hapje gegeten voordat we op onze hotelkamer voor de laatste keer van ons uitzicht konden genieten. Morgen rijden we naar de Panhandle in Florida!

New Orleans by night		View from Marriott; 38th floor

Dinsdag 18 maart, Bourbon Street

Vandaag de conferentie van de AACSB waar een van ons naartoe ging. De ander had het ’s morgens vrij druk, want we gingen verhuizen. We merkten vannacht dat we veel last van de liften hadden en hadden daarom vanmorgen meteen een andere kamer gevraagd én gekregen. Dat betekende alles weer inpakken en naar een paar kamers verderop brengen. Dat ben je natuurlijk even bezig. We blijven wel op de 38^e verdieping en hebben nu rivierzicht: de Mississippi stroomt bijna onze kamer in. Leuk om misschien morgen een boottocht met het stoomschip te maken dat we zagen liggen.

New Orleans by day		View from Marriott 38th floor

Om 17.00 uur was de eerste conferentiedag afgelopen en gingen we samen het centrum in. Eerst hebben we een hapje gegeten en daarna zijn we Bourbon Street in gelopen, ook weer een zeer bekende straat. Het was daar een aaneenschakeling van kroegen met live muziek, restaurants, souvenirswinkels en andere onduidelijke zaken. Het was er erg druk, diverse straatartiesten, overal fonkelende neonverlichting, en iedereen leek zich zeer goed te vermaken, dus wij ook. 

De drie Grootsten....		All that Jazz....

's Avonds werd het uitzicht helemaal mooi, met alles verlicht!

Maandag 17 maart St. Patrick’s Day

Na het ontbijt zijn we vanmorgen snel uitgecheckt en daarna reden we naar New Orleans. Het was een lange rit. Met rijden, koffie drinken en lunchen hebben we er zo’n 6 uur over gedaan. We konden het hotel goed vinden. Het ligt in het French Quarter, dus we verwachten volop vertier in de stad. Het hotel kent alleen valet parking, dus dat hebben we dan ook maar gedaan; het was de eerste keer dat we dit deden. Alle bagage werd ook keurig door een ‘bell boy’ op een kar geladen en toen we in onze kamer aankwamen, werd de kar weer netjes uitgeladen. Dat scheelde al weer veel gesjouw. (Alleen de dollars vligen wel je wallet uit!!) We hebben wat gegeten en zijn toen de stad ingegaan. Het was St. Patrick’s Day (Ierse nationale feestdag) en dat kon je goed merken. Veel mensen waren in het groen verkleed en terwijl we door Decatur Street liepen, kwam de St. Patricks Parade langs: oude auto’s met veel getoeter en verlichting, met verklede mensen erin die allerlei zaken het publiek ingooiden, zoals kralenkettingen, knuffelbeesten, groen/witte boa’s en snoepgoed. Erg leuk om te zien en mee te maken. 

In deze straat hebben we ook Café du Monde gezien waar je de beroemde beignets kunt eten. 

We hebben nog een paar leuke t-shirts gescoord en zijn toen teruggegaan naar het hotel. We zitten op de 38^ste (!) verdieping met prachtig uitzicht over de stad en konden de optocht zo ook verder volgen (en horen!).

Zondag 16 maart “Houston, we have a problem”

Deze uitspraak kwam natuurlijk vanuit de Apollo 13 en we gingen vandaag eens een kijkje nemen in het Johnson Space Center waar deze beroemde woorden wel heel erg van toepassing zijn. Dit was ook de belangrijkste reden dat we deze trip in Houston zijn begonnen. We hadden Kennedy Space Center al eens gezien en wilden nu eens naar het andere Space Center.

Main entrance

We startten de dag met een tramtour (we deden eerst de ene tour en meteen daarna de andere). We mochten in het Historic Mission Control Center waar de vroegere Apollo- en andere vluchten in de gaten werden gehouden, het Rocket Park en gebouw met de Saturnus raket en de Vehicle Mock up Facility waar de astronauten hun training krijgen. Erg leuk om te zien allemaal! We hebben er enorm van genoten.

Historic Mission Control

Vehicel Mock up Facility

Saturnus building				Rocket Park

We hebben ook een mooie tentoonstelling gezien met maantaferelen en de mannen op de maan, stukjes maanrots, astronautenpakken en heel veel informatie over allerlei missies en het International Space Station. Al met al zijn we daar zo’n 5 uur geweest en toen vonden we het wel genoeg. Op de terugweg naar het hotel gingen we nog langs de Kemah Boardwalk, ook leuk. Een gezellige boardwalk (maar omdat het inmiddels koud was geworden liep daar bijna niemand) en een soort kermis waar wel weer veel mensen de meest enge attracties trotseerden. ’s Avonds nog een keer naar de Outback om het af te leren. Morgen vertrekken we naar New Orleans!

		Kehma boardwalk

Zaterdag 15 maart

We werden vandaag rond 6.30 uur wakker, niet gek voor zo’n eerste dag. We hebben eerst ontbeten en zijn voor wat boodschappen naar de dichtstbijzijnde Walmart gereden. Verbazingwekkend dat iedere Walmart, waar hij ook staat (San Francisco, New York, Houston, Orlando of waar dan ook) er hetzelfde uitziet. Daarna was het de bedoeling dat we naar het Battleship Texas zouden gaan. Die heeft dienst gedaan in de Eerste en Tweede Wereldoorlog en stond op een historische plek, waar Texas zijn onafhankelijkheid van Mexico uitvocht. We waren al in de buurt van dat Battleship toen we op de weg werden aangesproken door verkeersregelaars. Er was vandaag een festival op het terrein van het schip, omdat het schip 100 jaar bestond.  We konden er niet parkeren en moesten ergens naartoe waar we met shuttlebusjes verder konden.

Toen begon het ook nog keihard te regenen. We waren niet zo begaan met het schip dat we dit alles wilden trotseren en gingen daarom wat anders doen: op naar de Galleria Mall. Deze mall was erg groot (375 winkels, we lazen later dat er maar liefst 13.000 parkeerplaatsten waren).  We gingen eerst maar eens naar het foodcourt om iets te eten. Waarschijnlijk zat de halve bevolking van Houston daar, want het was overal vreselijk druk. Je kon er zelfs schaatsen!

Foodcourt		"Westin hotel" in de Mall

Na het eten hebben we nog wat gewinkeld en daarna gingen we  terug naar het hotel. ’s Avonds gingen we naar de Outback, hier erg dichtbij, op een paar minuten rijden. Het eten was natuurlijk weer erg goed en daarna gingen we terug en maakten we het niet al te laat. 

		Ons hotel

Reisdag vrijdag 14 maart 2014

Vanmorgen rond 5.00 uur uit bed om op tijd naar Schiphol te kunnen rijden. We beginnen aan nieuw Amerika-avontuur, deels voor zaken en de rest voor vakantie. De zaken (congres) spelen zich af in New Orleans; we vliegen naar Houston om in het weekend naar het Johnson Space Center te kunnen gaan. Op maandag vertrekken we naar New Orleans tot donderdag en daarna rijden we door naar de Panhandle in Florida.

De vlucht zou om 10.10  uur moeten vertrekken, dat werd een half uurtje later. De vluchttijd was 10 uur. Onderweg werden we door KLM uitstekend verzorgd. We zaten goed op een exit row (wel wat koud), kregen voor de verandering lekker eten, hadden mooie films en voor we het wisten waren we alweer geland. Er waren geen wachtenden voor ons bij de Immigrations en zo kwam het dat we zo’n 15 minuten na de landing al op de koffers stonden te wachten. Daarna de auto opgehaald. Althans, we kregen een auto toegewezen, liepen naar de auto’s en zagen toen dat de plek waar de toegewezen auto zou moeten staan, leeg was. Bij een andere persoon van Herz hebben we ons gemeld en we kregen vlot een andere auto toegewezen. De TomTom, die we al eerder hadden aangezet, begon op het juiste moment verbinding te krijgen en toen was het een krap uurtje rijden naar Clear Lake, iets ten zuiden van Houston. We zitten daar voor 3 nachten in het Homewood Suites Hotel, een leuk hotel met geweldig veel ruimte: keukentje, woonkamer en slaapkamer. Na aankomst hebben we nog even wat gegeten en gezeten en we zijn vroeg gaan slapen. 

Vakantie Florida 30-12-2013 t/m 17-02-2014 

 Vrijdag 17 en zaterdag 18 januari

De dag van de terugreis was aangebroken. ’s Morgens zijn we nog even een stukje gaan wandelen bij de Riverwalk in Bradenton. Daarna hebben we in de villa gelunched en om 14.00 uur zijn we naar het vliegveld in Tampa gereden. Daar waren we in een uur. Vervolgens inchecken bij Delta (online inchecken de vorige dag kon niet) en even wachten voordat de eerste vlucht begon. Deze zou gaan om 17.15 uur, maar het vliegtuig en vooral de plekken waar handbagage in kon waren overvol (men bleef maar binnenkomen met grote stukken handbagage) en dat leidde tot een hoop gedoe en vertraging. We vertrokken pas een half uur later. Deze vlucht naar Atlanta duurde een uur. In Atlanta hadden we ook paar een uur overstaptijd. Op het moment dat wij het vliegtuig uitkwamen, was het boarden voor de volgende vlucht al begonnen, dus we zijn met een stevig tempo van de B terminal naar de E terminal gegaan, onderweg moesten we ook nog met een treintje. Toen we bij onze gate aankwamen, konden we meteen het vliegtuig in. Ook dit vliegtuig ging niet meteen weg, maar met een half uurtje vertraging. De reden was dat er nog enkele koffers aan boord gebracht moesten worden. Omdat wij zelf zo’n krappe overstap tijd hadden, dachten we dat dit misschien wel onze koffers konden zijn (op Schiphol bleken onze koffers als eerste van de band te komen, dus misschien klopt dit wel). De vlucht zelf was heel rustig en om ongeveer 10.15 uur landden we in Amsterdam. Het einde van een heerlijke vakantie

Donderdag 16 januari

De laatste volle dag vandaag, wat is de tijd snel gegaan. We hadden voor deze vakantie nog één natuurgebied op ons lijstje staan: Robinson Preserve in Brandenton en daar zijn we vandaag naartoe gegaan. De zon scheen volop, maar het was wel koud, dus we gingen dik inpakt op weg. Robinson Preserve was ook weer zo’n prachtig natuurgebied met geweldige wandelroutes. We startten in het bezoekerscentrum, een historisch huis, en liepen daarna als eerst richting de uitkijktoren. We klommen daarop en wederom hadden we een geweldig uitzicht over de Sunshine Skyway Bridge. Ook konden we het Preserve goed zien liggen en allerlei mooie wandelpaden.

Robinson Preserve

Beschrijvende tekst		Beschrijvende tekst

We vervolgden daarna onze weg. Bij elkaar hebben we zo’n 1,5 uur gelopen en zo in de zon was dat heerlijk. Het landschap was heel gevarieerd, veel meertjes en boardwalks, stukken langs het strand, bos en open stukken.

Beschrijvende tekst		Beschrijvende tekst

Daarna zijn we nog weer een lekker broodje bij Charley’s grilled subs gaan halen. Omdat zulk mooi weer was zijn we ook nog even bij Coquina Beach gaan kijken. We hebben zelfs nog even op het strand kunnen zitten. We vonden een heerlijk beschut plekje en daar zaten we prima. Tenslotte naar huis gereden en al een begin gemaakt met het inpakken van de koffers. Morgen verlaten we onze mooie woning....

Woensdag 15 januari

Een dag met van alles wat. We begonnen bij de Macy’s in de Desoto Square Mall. We ontdekten gisteravond dat het beveiligingslabel niet weggehaald was uit de nieuwe tas die we gisteren in Brandon hadden gekocht. Die moest er dus uit, dus hier in Bradenton dan maar. Daarna nog even door de Macy’s gelopen en er waren weer nieuwe deals waar we ook nog onze slag hebben geslagen. Vervolgens zijn we eens gaan kijken in Main Street in Lakewood Ranch. Een erg mooi plaatsje met een gezellige winkelstraat, maar het was er alleen vreselijk rustig, we liepen er bijna alleen.

Meer Lakewood		Lakewood Ranch

Daarna werd het tijd om te lunchen en we hebben daarom zitten picknicken op de boardwalk bij Nokomis Beach. Daar hebben we later nog even over het strand gewandeld. Tenslotte zijn we naar Bayfront Park gereden in Sarasota. Ook hier was het weer erg gezellig. Het lag aan het water, met de haven en bootjes in het zicht. We wandelen over een mooi wandelpad met mooie bankjes en kunstwerken en zijn later zijn we ook een tijdje gaan zitten om van de mooie omgeving te genieten.

		Bayfront Park

Het was alweer laat in de middag toen we thuiskwamen en snel daarna zijn we een heerlijke honey pepper sirloin steak gaan eten bij de Applebee’s. Die smaakte weer perfect en zo was er alweer bijna een einde aan weer een fijne dag.

Dinsdag 14 januari

Een wat regenachtige dag is altijd goed om weer eens een mall te bezoeken en dat deden we dan ook. Deze keer de Brandon Square Mall, een Westfield mall, zo’n 3 kwartier bij ons vandaan in de plaats Brandon bij Tampa. Ook deze mall zag er weer picobello uit. We zijn deze keer ook weer zeer goed geslaagd met een aantal waanzinnige kortingen. Macy’s had allemaal ‘deals van de dag’ en sommigen zaken konden we gewoon niet laten liggen. Een prima shopdag dus.

Westfield Mall, Brandon		Five Guys

Tussen de middag hebben we uiteraard weer op het foodcourt gezeten. Er was heel veel keuze om te eten en we kozen voor een hamburger bij de Five Guys. Daar waren we deze vakantie nog niet geweest. Rond half vier hadden we er genoeg van en zijn we nog even bij de bakery van de Cheesecake Factory langsgeweest om voor vanavond een lekker stuk cheesecake mee te nemen. Het werd deze keer de Kahlua Cocao Coffe Cheesecake. Een die smaakte ’s avonds erg lekker! (bij een hele mooie zonsondergang!!)

Beschrijvende tekst		Beschrijvende tekst

Zondag 12 en maandag 13 januari

Twee luie dagen… Het was schitterend weer, dus we hebben weer een paar stranden bezocht. Zondag zaten we aan Venice Beach. Onderweg daar naartoe kwamen we een auto tegen met een nummerbord uit Nebraska. We hebben heerlijk aan het strand gezeten en zijn pas laat teruggegaan. ’s Avonds zijn we naar de Applebees gegaan, waar het eten ook weer erg goed smaakte.

Maandag reden we naar Anna Maria en zijn we naar Coquina Beach gegaan. Hier zijn we om de een of andere reden nooit echt geweest, dus het werd tijd om eens daar te gaan kijken. Het strand was erg groot en het zag er gezellig uit. Er was ook een strandtent bij waar we tussen de middag een heerlijke hamburger hebben gegeten. ‘s Middags zijn we een een eindje doorgereden en hebben we op de grens tussen Anna Maria Island en Long Boat Key nog een tijdje bij het water gekeken en gewandeld. Op de parkeerplaats hier zagen we een auto uit North Dakota. De eigenaren kwamen we ook tegen, net toen we een foto wilden maken. We hebben een tijdje met ze staan praten en zij zeiden ook al dat auto’s uit North Dakota een zeldzaamheid zijn in Florida.

Zaterdag 11 januari

Een prachtige dag. Lekker weer, heerlijke temperaturen en veel natuur gezien. We zijn naar Emerson Point Preserve geweest in Palmetto, een natuurgebied op ongeveer een half uurtje rijden. Het park was heel mooi. We hebben daar een paar trails gelopen waar van alles was te zien. Bij een zo’n trail kwamen we langs de resten van oude bewoning (zelfs nog van de indianen), bij de andere trail kwamen we een uitkijktoren tegen met een prachtig uitzicht op de Tampa Bay, Manatee River en de Sunshine Skywaybridge.

 Het was er ook lekker rustig, dus we konden heerlijk genieten van al het moois om ons heen. Ook zagen we diverse vogels en een slang! Aan het einde van het park was een opgang voor kajakkers en surfers en was een Beach trail. Toen we deze trail opliepen, zagen we een paar idyllische strandjes waar we lekker een paar uurtjes zijn gaan zitten. Het voelde alsof we een privéstrandje hadden. Slechts af en toe kwamen er een paar wandelaars voorbij. Dit is hoe vakantie hoort te zijn! Voordat we naar huis gingen, hebben we later op de middag nog een stuk gelopen in het park. Zo hebben we actief zijn en luieren wat afgewisseld vandaag.

We hadden het overigens niet verwacht, maar zijn toch weer een nummerbord tegenkomen van een staat die we nog niet hadden: Nebraska. Nu hebben we nog 6 staten te gaan.

Vrijdag 10 januari

Vandaag hebben we niet zo heel veel gedaan. De temperatuur was goed, dus we zijn een paar uurtjes op het strand van Nokomis Beach gaan zitten. Ook hebben we hier weer 2 nummerplaten gevonden; Delaware (the first state) en Idaho (bekend om zijn aardappels). Later in de middag zijn we naar de Riverwalk in Bradenton gereden waar we een poosje rondgelopen hebben.

Deze Riverwalk is een paar maanden geleden geopend en ziet er erg mooi uit. Het is gelegen aan de Manatee River en bestaat uit mooi aangelegde paden, een skateboardpark voor jongeren, leuke zitjes, een amphitheater, een speeltuin en splash zone voor kinderen, vispieren en af en toe een groot paneel met historische informatie over dit gebied in vroegere tijden. Thuisgekomen heerlijk gezwommen in ons zwembad.

Donderdag 9 januari

Vandaag gingen we voor een dagje cultuur en historie, natuur en zee. We zijn naar Largo gereden (in de buurt van St. Petersburg) en stopten als eerste bij het Heritage Village, een openluchtmuseum. De entree was gratis. We hebben daar een rondleiding gehad door de House of Seven Gables en zagen hoe een rijke familie zo’n 100 jaar geleden in St. Petersburg woonde. De rest van het park hebben we op eigen gelegenheid bezocht. We zagen o.a.  een schooltje, diverse huisjes van wat armere mensen, een sugar mill, winkeltje, garage, kapperszaak, treindepot met oude locomotief en postkantoor. Erg leuk om te zien allemaal en zeer de moeite waard. Tussen de middag haalden we een broodje en die hebben we in een prieeltje van het park met leuke bankjes opgegeten.

Daarna gingen we door naar de aangrenzende Florida Botanical Gardens met ook weer gratis entree. Ook deze tuinen waren erg mooi. Er stonden overal witte luie stoelen bij mooie plekjes waar je heerlijk kon zitten. We zagen een tropische tuin met bananenbomen, papayabomen en ananasstruiken.  In de kruidentuin rook het lekker naar allerlei kruiden en de weddingtuinen waren erg mooi aangelegd met prachtige mozaiek kunstwerken en … je kon daar trouwen. Verder waren alle paden mooi aangelegd, met hier en daar waterpartijen, mooie doorkijkjes en ook dit alles was dus zeer de moeite waard.

Als laatste reden we naar John’s Pass Village & Boardwalk bij Madeira Beach. Dit was een gezellig winkel- en restaurantgebied aan de kust, deels bereikbaar via een jaren ’50 boardwalk langs het water. Hier hebben we heerlijk rondgeslenterd en rondgekeken totdat we moe waren en weer naar huis toe reden. We wisten van tevoren niet goed wat we van de drie bezienswaardigheden van vandaag konden verwachten, maar achteraf gezien zijn we erg blij dat we dit alles hebben gezien. 

Dinsdag 7 en woensdag 8 januari

Ons jaarlijkse uitstapje richting Orlando en Disney was weer aangebroken. We hadden een hotelovernachting geboekt in het Port Orleans Riverside hotel. Het zou weliswaar de koudste dag sinds 4 jaar worden in Florida, maar dat mocht de pret niet drukken. We waren er rond 12.30 uur en omdat we toch nog niet konden inchecken, gingen we naar Downtown Disney voor een broodje bij de Earl of Sandwich. Daarna hadden we een ontmoeting met Ton en Lidy, dit was erg gezellig! We hebben met elkaar wat gedronken en toen gingen we ieder weer ons eigen weg. 

de Earl		de Draak		de Disney

We checkten in bij ons hotel en daarna gingen we met de boot terug naar Downtown Disney. We waren goed ingepakt met onze warmste kleren en dat was maar goed ook, want het was koud op het water.  We liepen hier eerst een rondje en zijn toen gaan eten bij Planet Hollywood, een hele belevenis. Er viel binnen van alles te zien, allerlei dingen die uit films afkomstig waren zoals (stukken van) oude voertuigen en kleding. Het eten smaakte ook goed, alleen ging alles vergezeld van erg luide muziek. Het klonk ons nog na toen we allang weer buiten stonden. Het was niet echt meer aangenaam om buiten te zijn en nadat we weer wat opgewarmd waren met iets warms te drinken bij Ghirardelli (uiteraard namen we eerst een gratis chocolaatje) gingen we met de bus terug, want een nieuwe boottocht zagen we in deze kou niet zo zitten.

Kamer River Resort		Met de boot naar DTD		Planet Hollywood

		Planet Hollywood

 Na het ontbijt de volgende dag zijn we een rondje Disney gaan doen. We parkeerden de auto bij het Polynesian Resort en namen we daar eerst een kijkje. Toen namen we de monorail naar het Transportation and Ticket Center. Onderweg kwamen we langs het Grand Floridian Resort en het Magic Kingdom.  Bij het TTC stapten we over op de monorail naar Epcot en daar aangekomen namen we de bus naar de Hollywood Studio’s. Vandaar hebben we een leuk boottochtje gemaakt naar Disney’s Boardwalk. Onderweg stopten we nog bij het Swan and Dolphin Resort en de Yacht and Beach Club. Bij de Boardwalk zijn wij uit de boot gestapt en hebben we eerst een leuke wandeling gemaakt. Het was inmiddels ook weer lekker opgewarmd, dus dat ging de goede kant op. We hebben daarna lekker zitten lunchen aan het water en hebben toen de boot weer gepakt en de ronde de omgekeerde weg afgelegd. Rond 15.00 uur waren we weer op de parkeerplaats en zijn we teruggereden naar Bradenton. Het was al met al weer een leuk uitstapje geweest en we hebben ook nog een nummerbord van Mississippi gezien!

Epcot vanuit de monorail

"Swan" Resort		View vanaf de boardwalk		De watertaxi

The Swan Resort		the Boardwalk

De monorail in Disney

Maandag 6 januari

Maandag Ringlingdag voor ons (gratis entree in het museum), dus we gingen naar het John and Mable Ringlingmuseum. Er was een tentoonstelling over glasobjecten en die wilden we wel eens zien. Via de mooie Rose Garden en het Ca d’Zhan liepen we naar het museum. De tentoonstelling was zeer de moeite waard en was kennelijk zeer kostbaar, want er liep veel beveiliging. Het bijzonderste stuk was de jurk van glas die daar lag. Daarna nog een rondje langs de schilderijen. We kwamen nog middenin een rondleiding terecht waarin de hele schilderkunst van de Nederlandse schilders werd uiteengezet. Er hangen trouwens mooie schilderijen van enkele Nederlandse schilders. Vervolgens naar de Bradenton Square Mall voor de lunch en winkelplezier. Dan gaat zo’n dag toch altijd weer snel.  We hebben trouwens weer een paar kentekenplaten gespot die we nog niet hadden: Maine en Oregon.

Zaterdag 4 en zondag 5 januari

 Zaterdag hebben we een rondje bij ons in de omgeving gereden. We zijn gestart in Venice.  Daar was het farmer’s market en hebben we eerst even gekeken. Het was niet echt groot, dus daar waren we snel klaar. Vervolgens hebben we langs de winkeltjes geslenterd in de main street van Venice, altijd gezellig. Daarna zijn we naar de pier van Sharky’s restaurant gereden. We hebben hier in eerdere vakanties steeds gezien dat ze hier bezig waren het restaurant op te knappen en nu was het eindelijk klaar. Het was erg mooi geworden. Daarna hebben we gelunched en zijn we via downtown Sarasota en de haven van Sarasota de Ringlingcauseway opgereden en kwamen we bij St. Armandscircle uit, een prachtig winkelgebied met hele dure winkels.  We hebben hier de auto geparkeerd en rondgelopen totdat we er genoeg van hadden en zijn toen via Longboat Key en een stukje van Anna Maria Island naar huis gereden.  We hebben trouwens een nieuwe hobby. We zitten in een gebied waarin veel ouderen uit de (noordelijke staten van de) VS overwinteren. Veel mensen zijn hier met hun eigen auto en het is ons opgevallen dat op de parkeerplaatsen bij de stranden en op andere plekken veel van hun auto’s staan, herkenbaar aan de nummerplaten die uit een andere staat komen. We zijn nu bezig om een fotoverzameling te maken van de nummerborden uit de verschillende staten. We zijn een paar dagen geleden begonnen en de teller staat al op zo’n 36 staten (van de 50). Het is erg leuk en hopen deze vakantie nog de collectie compleet te krijgen, al denken we dat Alaska, Hawaii en de westelijke staten wel erg moeilijk gaan worden.

Sharky's		St. Armandscircle

Zondag scheen de zon weer volop en was het al vroeg warm. Gezien de weerberichten van aankomende dinsdag (een koude poolwind komt deze kant op), besloten we maar weer eens lekker van het strand te gaan genieten. Het werd deze keer Nokomis Beach en het was heerlijk om daar weer eens een paar uurtjes te toeven. We hebben ons daar goed kunnen vermaken en hebben, toen we naar huis gingen op de parkeerplaats van dit strand een auto gevonden met een nummerplaat uit Alaska! ’s Morgens zagen we op de weg naar het strand toe al een auto uit de staat Washington (noordwesten van de VS, niet de stad Washington DC). Zo gaat de fotoverzameling wel lekker en we houden hoop op een auto uit Hawaii. Thuisgekomen hebben we een lekkere duik in het zwembad genomen en we hebben de dag afgesloten met een etentje bij de Outback. 

helemaal uit Alaska.....				en Washington

Vrijdag 3 januari

Het zou niet warm worden vandaag (50 graden), dus daarom hebben we een binnenactiviteit gepland. Het werd de International Plaza and Baystreet in Tampa, een grote shoppingmall waar we nog nooit waren geweest. Altijd leuk om weer iets nieuws te gaan bekijken. Het was een uurtje rijden en op de weg ernaartoe kregen we nog een melding van een lage bandenspanning, dus hebben we bij een benzinestation wat lucht in een van de banden van de auto gedaan.  We reden uiteraard over de Sunshine Skywaybridge, een imposante brug. We konden goed parkeren bij de mall en eenmaal binnen zagen we dat de mall er werkelijk prachtig uitzag.

International Plaza Mall,Tampa

Het was nog volop sale en we zijn ook goed geslaagd met kleding en schoenen, met reusachtige kortingen. Altijd leuk winkelen op deze manier. Tussen de middag hebben we een heerlijke Phillycheese steak gegeten bij Charley’s grilled subs, een van onze favoriete lunchzaakjes. We hadden een bon voor gratis friet en drinken bij de sandwich, dus dat was mooi meegenomen.

bij Charley's		Bay Street

Daarna zijn we verder gegaan in de mall. We liepen via de mall naar het openlucht gedeelte, Bay Street, een aaneenschakeling van restaurantjes en winkeltjes. Dit zag er ook erg gezellig uit. We zagen dat hier een Cheesecake Factory zat en hebben daar voor vanavond een heerlijk stuk cheesecake meegenomen.

Om zo mee te nemen...		$7,50  per puntje !		Een leeg terras bij de Earl !!!

Thuisgekomen hebben we nog boodschappen gedaan en daarna zijn we binnen gebleven, vanwege de temperaturen. De komende dagen is warmer weer voorspeld, dus dan kunnen we wel weer naar buiten. 

Donderdag 2 Januari

Voor vandaag waren de weersverwachtingen  zeer gunstig, warm en zonnig, op naar het strand dus! Het werd Venice Beach, het strand waar we al vaak naar toe zijn gegaan en waar we ons altijd goed kunnen vermaken. Het was een half uurtje rijden en we zagen dat er vrij druk was, maar we hebben er ook nu weer heerlijk gezeten, met een lekkere temperatuur van zo’n 24 graden.  In de verte konden we de dolfijnen weer zien tuimelen en  een handjevol waaghalzen trotseerden de hoge golven door te zwemmen en te  kitesurfen. We hebben hier ook heerlijk zitten picknicken. Later zijn we naar South Jetty in Venice gegaan, een plek met een haven en opgang naar de Gulf of Mexico.  We kwamen hier ook veel pelikanen tegen. De zee beukte weer aardig tegen de rotsblokken aan, altijd een mooi gezicht.  Toen we thuis kwamen, hebben we heerlijk gezwommen in ons verwarmde zwembad. Dat is altijd genieten na een dag op stap te zijn geweest. Verder zijn we lekker lui geweest en hebben we weinig meer gedaan. 

South Jetty		Venice Beach

Oudjaarsavond en Nieuwjaarsdag.

Oudjaarsavond verliep zeer rustig maar dat zijn we wel gewend hier. Om 18.00 uur hebben we het thuisfront geskyped, want daar was het nieuwe jaar al begonnen. Leuk om dan zelf nog wat uurtjes voor de boeg te hebben. Qua vuurwerk, hoorden we weinig geknal voor twaalf uur en al even weinig erna. In onze straat begon het al om 22.00 uur, daar hebben we even bij staan kijken, en daarna was het stil…. We hebben ’s avonds  op ABC een leuke show vanuit New York (Times Square) gekeken en zagen de ball’s drop. We hebben ook nog even in de straat gekeken, maar er waren geen buren die hun huis uitkwamen, dus we waren snel klaar met het overbrengen van de gelukkig nieuwjaarwensen.  We zijn toen zelf lekker op het nieuwe jaar gaan proosten.

Nieuwjaarsdag is altijd een speciale dag voor ons, want dan hebben we een jarige!  De kamer was leuk versierd en bij het ontbijt begonnen we met het uitpakken van de cadeautjes. Daarna weer contact gehad met het thuisfront en kwamen de felicitaties via Skype, Facetime, Facebook en e-mail onze kant op. Erg leuk. We zijn nog even naar de Walmart geweest voor wat boodschappen en zijn toen naar Holmes Beach op Anna Maria Island gereden. Daar hebben we heerlijk gezeten en een lekkere lunch genomen. Daarna gekeken bij de winkeltjes in Historic Bridge Street en de Pier van Brandenton, altijd een gezellig plekje. ’s Avonds zijn we gaan eten bij Applebee’s en dat staat ook altijd garant voor een lekkere maaltijd. Een prima dag dus!

		t

Maandag 30, Dinsdag 31 December 2013

Maandag ochtend rustig aan kunnen doen, onze vlucht ging pas om 13.00 uur. Auto op P3 gezet en met het busje naar Schiphol. Delta was mooi op tijd en de geplande vliegtijd van 9 uur en 33 minuten om in Atlantate te komen werd met geen minuut overschreden. De vlucht was prima, genoeg eten en vooral drinken. Koffie, thee, fris, water ze kwamen heel vaak langs. Het enige minpuntje was, dat we voor elk zuchtje wind weer in de gordels moesten. Bij KLM en voorheen Martinair deden ze nooit zo moeilijk, maar ja, safety first! 

De Delta Airbus A330

Op Atlanta Airport hadden we 2 uur en een beetje om de aansluitende vlucht naar Tampa te halen. Dit lijkt veel maar die tijd heb je echt hard nodig. Atlanta (Hartsfield-Jackson) is een enorm vliegveld, een van de grootste ter wereld. Het transport van hal naar hal gaat via treintjes die om de 3 minuten aankomen en vertrekken. Ook de koffers moesten weer opgehaald en opnieuw ingecheckt worden, omdat Atlanta onze eerste stop in de VS was. Stap je in bijv. Engeland over dan worden je koffers doorgelabeled. Gelukkig ging alles verder heel erg snel, sneller dan dat we ooit in de VS hebben meegemaakt. Dit keer eidelijk eens een hele vriendelijke ambtenaar bij de imigratie getroffen. Het laatste stukje naar Tampa was maar een uurtje. Ook hier weer de hele rit in de riemen en daarom geen catering deze keer.

Atlanta Airport

Op Tampa Airport was het gewoon uitstappen, koffers pakken (ze waren gelukkig mee gekomen) en direct doorlopen naar het Marriott Airport Hotel.

We zijn er !! 

Heerlijk geslapen en al vroeg ontbeten, waarna we onze full size huurauto bij National mochten uitzoeken. Ook deze keer voor een spotprijsje weer een Nissan Altima SE  gekozen. Dit keer een donker grijze met 6000 miles op de teller.

Marriott Hotel		Ontbijtzaal

Tampa Airport Marriott		Uitzicht op het vliegveld

De rit naar ons verblijf in Bradenton, waar we tot 17 januari hopen te vertoeven, was een bekend padje voor ons. De villa die we hebben gehuurd is weer een plaatje en lijkt weer groter dan de vorigen(n)! Hier houden we het wel een poosje uit. De inkopen gedaan en nu op na het nieuwe jaar (als we het tot middernacht uithouden tenminste!) Iedereen alvast een hele goede jaarwisseling gewenst!

Zondag 29 December

De laatste voorbereidingen voor onze reis: Koffers gepakt, alvast ingecheckt en de kerstboom eruit! We zijn er klaar voor! Morgen vliegen we met KLM/Delta naar Tampa, dit keer via Atlanta, de eerste keer dat we dit grote vliegveld aandoen. We overnachten op Tampa Airport in het Marriott hotel. Dit hotel hadden we al eens bekeken en leek ons erg mooi en luxe! Ben benieuwd! We zullen de volgende dag wel weer vroeg wakker zijn,  zullen dan de auto ophalen (we profiteren van een superstunt/foutje bij National) en rijden dan naar ons vakantieverblijf. Laat de zon en warmte maar komen!

Vakantie Florida 31-08-2014 t/m 25-09-2014

Woensdag 24 en donderdag 25 september: Een voorspoedige terugreis met de Jersey Girl

Omdat we pas ’s avonds gingen vliegen, hadden we nog een deel van de tijd die we in en om de villa konden besteden. We wilden onze boarding passes printen bij de UPS Store.  Normaal is dat een werkje van niets, maar de computer en printer bij de UPS Store begonnen op hol te slaan toen wij er waren. We hebben op ongeveer 4 manieren proberen te printen, er kwam een mannetje bij en op een gegeven moment printte de printer wel, maar kwamen er wel 30 pagina’s vol met vreemde tekens uit. De man van deze UPS Store vond het heel vervelend voor ons en probeerde toen nog maar weer een andere manier om te printen. Dit lukte uiteindelijk. We zijn er wel 20 minuten mee bezig geweest en uiteindelijk kregen we de printjes gratis mee vanwege de overlast. Dat was natuurlijk erg aardig. Daarna zijn we nog even naar de jetties gereden. Het was erg mooi weer en dit was een leuke afsluiter van de vakantie. Hij werd nog leuker toen vlak bij ons een dolfijn kalmpjes zijn rondjes bleef zwemmen en zig af en toe even liet zien. Daarna hebben we thuis het laatste brood, de laatste eieren en andere dingen opgegeten en opgedronken en vervolgens hebben we de koffers in de auto geladen en zijn we naar het vliegveld van Orlando gereden. Onderweg hadden we een stralende zon, dus we namen op een leuke manier afscheid van Florida. We konden meteen bij Virgin Atlantic onze koffers afgeven, hebben ons omgekleed en zijn door de security check gegaan. We hadden toen nog ruim de tijd om ergens wat te gaan eten. Ons vliegtuig zou bij een terminal vertrekken waar een Outback was, dus de keuze was snel gemaakt. Deze Outback had wel een wat beperkter assortiment. Zo stond er bijvoorbeeld geen kleine Outback special steak (6 oz) op het menu en eigenlijk hadden we daar nu wel zin in. Die van 12 oz vonden we veel te groot (we hadden hem ook wel kunnen delen, dan zaten we toch op de 6 oz) en daarom namen we de Outback Hamburger. Die smaakte ook prima. We kregen vooraf geen broodje, zoals bij de andere Outbacks wel gebruikelijk is. We moesten eten met plastic bestek. Dat hadden we helemaal nog nooit bij de Outback gezien. Maar goed, eens moet de eerste keer zijn. (Later dachten we nog dat het misschien te maken had met het feit dat we op een vliegveld zitten en de security check al was geweest, wellicht is men bang dat mensen messen meenemen in het vliegtuig.)

Outback Orlando		Eenvoudig en lekker...

Om 19.00 uur konden we boarden. De preboarding voor de mensen die special assistance nodig hadden begon al iets eerder en dat bleek ook nodig te zijn. We hadden erg veel mensen aan boord die in een rolstoel naar het vliegtuig werden gebracht. Dit preboarden duurde dan ook erg lang. Pas rond 19.15 uur kon de rest van de mensen naar binnen. Op de heenweg hadden we een bijna leeg vliegtuig gehad, nu hadden we volle bak. Dat nam niet weg dat alles verder voorspoedig verliep. De naam van het vliegtuig was deze keer Jersey Girl, daar hadden we een paar jaar geleden ook in gezeten. 

De Jersey Girl

Verder verliep alles zoals het moest gaan. Het eten hebben we overgeslagen omdat we bij de Outback al goed hadden gegeten. Het ontbijt de volgende ochtend was een bakje yoghurt en een muffin. We moesten bij het landen een paar rondjes boven Londen vliegen, omdat het druk was en landden uiteindelijk iets voor 9.00 uur. Het duurde lang voordat de mensen het vliegtuig uit konden. Wij zaten bijna achteraan, dus we moesten even wachten. Toen moesten we weer hele einden lopen, een lange roltrap op en af op Gatwick Airport, met een busje van de South naar North Terminal, melden bij British Airways voor de volgende vlucht, weer grote stukken lopen, weer een lang roltrap op en af en toen waren we blij dat we bij het volgende vliegtuig stonden en konden instappen. Het was 40 minuten vliegtijd en 20 minuten taxiën (we hadden weer de Polderbaan) en om 13.00 uur zetten we voet op Nederlandse bodem. We hebben de koffers gehaald, zijn met de bus naar P3 gegaan om de auto op te halen en zijn vervolgens naar huis gereden, nog nagenietend van een prachtige vakantie!!

Goodbye Florida.......		Hello Holland !

Dinsdag 23 september: Een onverwacht mooie laatste dag

De laatste volle dag vandaag en daar wilden we nog volop van genieten. Het liefst op een paar mooie plekjes waar we het de afgelopen tijd fijn hebben gehad en waar we nog eens rustig afscheid konden nemen van alles wat wij leuk vinden. De weersverwachtingen voor vandaag waren echter niet goed.

We hoopten dat de weergoden nog wel een droog uurtje voor ons in petto hadden, dan konden we tenminste nog even naar buiten. Toen we opstonden, was het bewolkt, maar regende het niet. Dat viel dus al mee. We reden na het ontbijt naar de jetties om daar nog een keer de pier op te lopen en op een bankje aan het water te zitten. Toen we daar waren, brak de zon door en werd het steeds beter weer.

Ik zie ik zie.....		Zandsculptuur op Venice Beach

We reden daarom naar Venice Beach om nog 1 keer aan het strand te zitten. Het werd gewoon een prima dag en we hebben een heerlijke laatste stranddag gehad. Tussen de middag aten we een hotdog, die hadden we deze vakantie ook nog niet eerder gehad. Ook lag er nog een mooi zandsculptuur, een zeemeermin. Tijdens onze lunch kregen we gezelschap van een speelse eekhoorn. Het beestje was zo aan mensen gewend, hij at uit je hand en ging er op z'n gemak bij ligggen.

Effe plat hoor!		Krijg ik nog wat ???

Tegen drie uur reden we terug naar de villa en konden we nog even het zwembad in. Dat was dus een onverwacht mooie dag geworden, zonder een spatje regen! ’s Avonds gingen we voor de laatste keer uit eten bij de Applebee’s. De steak van een van ons was nogal taai en toen we er iets van zeiden, werd het bord weggehaald en werd een nieuwe beloofd. Dat duurde nogal lang. Op een gegeven moment hebben we de manager erbij geroepen. Juist op dat moment werd het nieuwe bord gebracht. Deze steak was gelukkig prima en als compensatie zei de manager dat we een toetje mochten uitzoeken. We kozen de chocolate chip cookie sundae en waren blij dat we er maar 1 hadden besteld, want hij was behoorlijk groot en we hadden nog moeite om hem met z’n tweeën op te eten. 

Toen we bijna wilden weggaan, bracht de ober nog twee refills van ons drinken. Dat was toch echt te veel van het goede en we snapten ook niet zo goed waarom die na het dessert kwamen. De ober verontschuldigde zich daarvoor. Hij zei dat hij ze eerder had willen brengen, maar dat hij in de keuken iets had gebroken, waardoor het zolang had geduurd. Nou ja, die hebben we maar laten staan. Na het eten reden we nog naar de zonsondergang bij Venice Beach. Die was erg mooi, maar het begon toen wel te regenen. Dat was wel een aparte gewaarwording. Er stonden veel mensen op het strand te kijken met een paraplu op. In ieder geval hebben we een erg fijne laatste dag gehad. Morgenavond zitten we in het vliegtuig naar huis en komt aan dit alles een eind. 

Maandag 22 september: Historic Spanish Point

Al een paar vakanties lang staat een bezoek aan het Historic Spanish Point op onze to do-list, maar op de een of andere manier waren we er nog niet toe gekomen om daar naar toe te gaan. Dat leek ons wel wat voor vandaag. Het was bewolkt en er werd voor later op de dag regen voorspeld, dus op hoop van zegen gingen we naar Osprey waar het park ligt, zo’n 20 minuten bij ons vandaan. In de hele maand september bleek de entree 2 voor de prijs van 1 te zijn, dus dat kwam ook nog eens goed uit. 

We hebben hier een heerlijke dag gehad. We waren er om ongeveer 11.15 uur en zijn tot 15.00 uur gebleven. Het is een mooi, veelzijdig park. Het is een soort openluchtmuseum met huizen, een kerkje, scheepswerf en handelsgebouw, gecombineerd met archeologische indianenvondsten, een botanische tuin en een wandelpark. Het gaat over 3 tijdsperioden. De eerste is die van de tijd van de indianen. Op diverse plekken zijn ‘middens’ te zien, opeenhopingen van schelpen e.d. die uiteindelijk een soort vuilnisbelten van de indianen bleken te zijn. In de tweede periode kwam er een pioneersfamilie wonen die een aantal huisjes op het terrein bouwde en vandaar uit handel dreef in citrusvruchten en gasten uit de rest van het land bij hen liet logeren. In de derde periode kocht de weduwe Potter Palmer het hele landgoed en heeft ze daar prachtige tuinen laten aanleggen. Later is alles in het bezit gekomen van de staat Florida.

		Wij waren de enige bezoekers

		Mooi aangelegde tuinen

		Sarasota Bay

Dit alles ligt aan Little Sarasota Bay met prachtige doorkijkjes naar het water. Het was jammer dat het een grijze dag was, anders zou alles er in het zonlicht nog mooier uit hebben gezien. We vonden het in ieder geval de moeite waard en het leuke vonden we ook dat we de hele tijd geen andere bezoekers zijn tegengekomen. Die waren er ook niet, dus we hadden het idee dat het hele park van ons was. In een van de huisjes stond een man die uitleg gaf en een rondleiding door het huis. Toen we hem vroegen of er vandaag al andere bezoekers waren geweest (het was toen ongeveer 12.45 uur), zei hij dat dat niet het geval was. Hij verwachtte ze ook niet meer. Zijn dienst zou er om 13.00 uur opzitten en daarna zou hij ook niet meer afgelost worden. We hebben in het park gepicknickt op de veranda van de White Cottage. Later op de middag zijn we nog naar St. Armand’s Circle gereden, maar toen we daar aankwamen begon het flink te regenen. We hebben toen bij de Starbucks koffie gedronken en zijn daarna naar huis gegaan. Om ongeveer 20.00 uur hield het pas op met regenen, maar ondanks dat hebben we weer een fijne dag gehad. 

Zondag 21 september: Waterskishow Ski A Rees in Sarasota

Vanmorgen regende het eerst, maar we wilden er toch op uit en zagen op de buienradar dat het ten noorden van Venice mooi weer zou zijn. We pakten de spullen en besloten gaandeweg het rijden naar Sarasota te gaan. We hadden gelezen over een waterski show die daar iedere zondag in september en oktober wordt gehouden en hadden daar wel zin in. De show zou om 14.00 uur beginnen in het stadionnetje van Ski A Rees achter het Mote Marine Aquarium. We zijn daar eerst eens gaan kijken en hebben wat informatie ingewonnen. Het was echter nog lang niet zo ver en we besloten eerst maar eens in een leuk parkje aan het water lekker te gaan zitten koffiedrinken en picknicken. Het was weer heerlijk weer, dus we zaten goed. Het was ook goed ‘boating weather’, want we zagen erg veel bootjes op het water. De picknick smaakte uitstekend en daarna was het tijd om richting het waterski stadion te gaan. 

We kwamen aan toen de preshow met kinderen bezig was en om 14.00 uur begon de echte show. Zoals een echte Amerikaanse show betaamd, begonnen we met een zangeres die het Stars and Stripes begon te zingen. De meeste toeschouwers legden hun hand op hun borst, keken heel plechtig en daarna konden we beginnen. De show was erg leuk, met pyramides, trio- en double skiërs, springen over een schans en salto’s, blootvoets waterskiën, enz. We hebben ons dan ook uitstekend vermaakt. 

Op een gegeven moment werd de show neergelegd met een rode vlag die een vrouw omhoog hield. Er was een manatee in het water gesignaleerd en we moesten wachten totdat deze weer weggezwommen was. De tijd werd volgepraat met een veiling: wie het hoogste bood mocht bij de finale mee in speedboot. De finale was spectaculair. Al met al dus een heerlijke middag en vanwege het prachtige weer was het ook gewoon een feest om naar zoiets moois in de buitenlucht te kijken. Na afloop reden wij nog even door naar Lido Beach. Dat lag vlak bij en we hadden zin om nog even de zee in te gaan. Nadat we daar een uurtje hadden gezeten, reden we terug naar Venice. Het was nog steeds prachtig weer en daarom zijn we wederom bij Sharky’s gaan eten, lekker op het terras met weer live muziek erbij. Hier hebben we ook nog de zonsondergang bekeken en de Stars en Stripes, zoals dat hoort bij sunset, gestreken zien worden. Een waardige afsluiting van een prachtige dag.

 Vrijdag 19 en zaterdag 20 september: Een nachtje in Orlando

Even een dagje moeten wachten op het vervolg vanwege een zeer traag internet. Maar goed, we zijn er weer!

We zitten de laatste jaren vrijwel altijd aan de Gulfcoast, maar vinden het ook leuk om een paar dagen in de buurt van Orlando te verblijven en daarom boeken we dan meestal een keer een nachtje in Orlando. Zo ook deze keer. We vertrokken vrijdagochtend rond 9.30 uur en kwamen tegen 12.00 uur aan bij de Florida Mall in Orlando. In een van de malls bij ons hadden we een leuk t-shirt gezien bij JC Penney’s, maar hij was niet meer in de goede maat aanwezig. We zagen dat ze hem wel in de Florida Mall hadden, dus dat was geluk hebben. We hebben een rondje gelopen, gingen op de foto met een gele M&M bij de M&M store en zagen bij de Apple Store dat het wel weer leek alsof de spullen voor niets werden weggegeven. Vandaag was de release van de nieuwe Iphone 6 en er stonden dus enorme rijen wachtenden. De rij slingerde zich door een exit uitgang van de mall en kwam uit bij de Apple store. Wij zijn er maar niet tussen gaan staan, we konden onze tijd wel beter gebruiken. 

Mooie entree van de Mall		Even langs de M&M

Rijen dik voor een Iphone 6		Beetje sneu voor Microsoft.....

Tussen de middag namen we een heerlijke ‘little hamburger all the way’ bij de Five Guys. Die hadden we nog niet gehad deze vakantie.

Daarna zijn we naar het hotel gereden waar we vannacht zouden verblijven, het Holiday Inn aan de Hotel Plaza Drive, op een steenworp afstand van Downtown Disney. We hadden een kamer met uitzicht op Downtown Disney en dat was vooral ’s avonds, toen het donker was, erg leuk.

Nadat we ons hadden geïnstalleerd liepen we naar Downtown Disney. We hebben wel eens in het Port Orleans Resort gezeten waar je met een bootje daarnaartoe kon, maar nu konden we het zelfs lopen! Het zag er daar weer erg gezellig uit en nadat we een gratis chocolaatje bij Ghirardelli’s hadden gehaald (we kregen nu een mini i.p.v. een wat grotere), liepen we van de Marketplace naar de Westside en gingen we met het bootje weer terug. Altijd erg leuk.

Jammer van de natte dag maar rustig was het er wel.

Het was intussen tijd om te eten en we besloten naar het Longhorn Steakhouse te gaan. Dat was voor ons de eerste keer, we waren er nooit eerder geweest. Toen het eten kwam, bleken de frietjes koud te zijn. We hebben hier meteen iets van gezegd en twee minuten later kwamen er al warme aan. Die smaakten natuurlijk veel beter. We namen beiden de Smoky double bacon sirloin en die smaakte erg goed. 

Na een goede nacht, werden we zaterdagochtend wakker en liepen we naar de ontbijtzaal. We hadden het bed and breakfast arrangement, dus we konden aanschuiven bij het buffet. We lieten een lekkere omelet maken, bakten wafels in de vorm van Mickey Mouse en smulden van veel andere dingen. Na het ontbijt even de Game-room proberen!. Het is eens wat anders dan een zwembad!Na het eten gingen we terug naar het hotel en liepen we nogmaals naar Downtown Disney. Het was inmiddels donker geworden en het regende en met de paraplu op maakten we nogmaals ons rondje. Rond 22.00 uur waren we terug en op balkonnetje hebben we nog het vuurwerk bij Epcot gezien. Het was leuk dat we dat ook konden meemaken.

Daarna pakten we de spullen, checkten we uit en reden we naar Winter Park, iets voorbij Orlando. We gingen daar naar het Morse Museum. Dit museum heeft een grote collectie glas in lood ramen, lampen en andere kunstzinnige voorwerpen van Louis Tiffany, met als hoogtepunt de ‘Chapel’, de binnenkant van een kapel met een mooi altaar, prachtige ramen en andere zaken. Deze kapel was voor het eerst gemaakt voor de wereldtentoonstelling in Chicago in 1893, is later opnieuw opgebouwd in New York en staat nu dus in Florida. Ook waren de ruimtes te zien van het huis van Tiffany dat oorspronkelijk in New York stond, maar door een brand gedeeltelijk is verwoest en deels gered is door een kunstliefhebster in Winter Park. Het was allemaal heel mooi om te zien en een genot om doorheen te lopen. Er was ook veel documentatie beschikbaar. In iedere zaal lag een folder die je mee mocht nemen en alles bij elkaar is dit een heel boekwerk. Er mocht helaas niet gefotografeerd worden in het museum en dat vonden we heel jammer, we hebben dus alleen een eigen foto van de buitenkant. 

Inmiddels was het alweer lunchtijd en namen we een panini bij de Panera Bread. Daarna hebben we nog een wandeling gemaakt door de winkelstraat van Winter Park. Het zag er heel gezellig en we vonden het eigenlijk jammer dat we wegmoesten, maar we wilden graag weer op tijd naar huis rijden. 

We zijn om ongeveer 14.45 uur teruggereden en nadat we nog bij de Publix een gebraden kip hebben gehaald voor het eten, kwamen we moe, maar tevreden thuis. Nog even een duik in het zwembad genomen en daarna hebben we de kip met gebakken aardappeltjes en salade opgegeten. Het was een erg leuk uitstapje geweest. 

Donderdag 18 september: Eindelijk een dolfijn op de foto

Gelukkig was na de regenachtige dag van gisteren de zon weer teruggekomen! We konden dus vandaag weer naar het strand. Eerst moesten we de vuilnisbak en bakken met recycables aan de weg zetten, want het vuilnis werd vandaag opgehaald. Daarna konden we vertrekken. 

We reden weer naar Nokomis, dat vinden we altijd een fijn strand. We zaten daar lekker en zagen op een gegeven moment vlak bij de kust twee dolfijnen zwemmen. Deze keer lukte het ons om een foto te maken, hoewel we niet de hele dolfijn in beeld hebben, dan toch wel zijn vin. Verder hebben we daar heel heerlijke dag doorgemaakt.

Rond 15.00 uur gingen we terug en zijn toen lekker gaan spetteren in het zwembad. We hebben wat funfoto’s gemaakt en hebben de rest van de middag in en om en zwembad doorgebracht, slechts onderbroken door een ijsje. We hebben thuis gegeten en hebben daarna genoten van een zwoele avond op het terras met op de achtergrond de bekende krekelgeluiden. Bij de koffie nog de meegenomen cheesecake van gisteren van de Outback. 

Woensdag 17 september: Een grijze dag met veel kleur

We werden vanmorgen wakker met regen en het zou nog een tijd duren voordat we weer een blauwe lucht zagen. We konden nog wel tussen de buien door even bij de jetties zitten, maar op een gegeven moment kwam de regen weer terug en gingen we daar weg. Ja, wat doe je dan? Daar reserveren wij op zo’n dag dan een mall voor; je blijft lekker droog en er valt toch van alles te doen. We reden eerst naar de Walmart waar we nog wat dingen nodig hadden en reden toen naar de Westfield Mall in Sarasota. We gingen eerst lunchen bij Charley en namen deze keer de Chicken California. Die smaakte prima. Toen hebben we een ronde door de mall gedaan die bij elkaar een paar uur duurde. Bij Macy’s kregen we weer korting op korting, dus het was erg leuk om daar wat nieuwe kleding te kopen.

Verder hebben we ook vele andere winkels gezien. Het viel wel op dat in deze mall diverse lege plekken waren. We denken zelf dat dat komt omdat over een maand een nieuwe grote mall in Sarasota wordt geopend: de Mall at University Town Center. Deze zal de uitstraling krijgen van de Mall at Millennia in Orlanda. Op de websites van diverse locale nieuwszenders hebben we daar al veel over gelezen. Rond 16.00 uur reden we naar huis. Het regende daar ook nog even, maar al snel werd het gelukkig droog.  ’s Avonds gingen we weer naar de Outback om nog een keer van de No worries Wednesday te genieten. Toen we daar aankwamen, bleek dat er een wachttijd was van 25 minuten. Dat hadden we hier in Venice nog nooit meegemaakt. We kregen een pager mee en gingen buiten op het terras zitten wachten. We zaten een tijdje toen een van de serveersters met een bordje met kiphapjes langs kwam. 

Dat was een welkome verrassing. Het wachten duurde niet lang en we konden daarna snel aan tafel. Het eten smaakte weer erg goed. Als toetje hadden we weer ieder een stukje cheesecake. We lieten er een meteen inpakken in een doosje. De saus kregen we er in een apart bakje bij. Zo was de regenachtige dag toch weer heel goed afgelopen!

Dinsdag 16 september: Topdag in Sint Petersburg

Toen we vanmorgen opstonden, konden we nog net via de livestream van de NOS een stukje Prinsjesdag meemaken. We zagen het laatste deel van de rijtoer in de Gouden Koets en de balkonscene en toen was het voor ons alweer voorbij. Wij moesten echter nog aan de dag beginnen en hadden gisteren al besloten om naar Sint Petersburg te gaan. Hier komen we altijd graag en we hebben leuke adresjes om aan te doen. We zaten om 9.30 uur al in de auto en via de Sunshine Skyway Bridge kwamen we een uur later aan in Fort de Soto Park.

De Sunshine Skyway Bridge blijft altijd machtig mooi om te zien!!

Hier is altijd van alles te zien en we begonnen maar eens bij het historische fort. We maakten een rondje om het fort heen en liepen ook boven het fort, keken bij het winkeltje en kochten wat souvenirs. Daarna liepen we naar de grote vispier daar vlakbij. We hadden iets te drinken meegenomen en zaten prinsheerlijk aan het einde van de vispier op een bankje te genieten. Vlak  bij ons zagen we nog een dolfijn, maar die liet zich verder niet meer zien.

Nadat we hier een tijdje hadden gezeten, liepen we een stukje langs het water waar erg veel pelikanen en andere vogels zaten. Langs de historische route waar je kon zien waar vroeger de gebouwen van het leger hadden gestaan liepen we terug naar de auto. Inmiddels ook weer nat van het zweet, want we waren door het lopen flink warm geworden. Daarna zijn we een eindje gaan toeren in het park. We hebben nog op een leuk plekje aan het water gezeten, zijn de kleine vispier opgelopen en hebben op weer een andere mooie plek nogmaals mooie foto’s gemaakt van de Sunshine Skyway Bridge. Dit blijft toch een imposant bouwwerk. 

We hadden inmiddels trek gekregen en reden het park uit richting Sint Petersburg. Hier is onlangs een nieuwe vestiging van de Earl of Sandwich geopend en daar wilden we graag naartoe. Het begon toen even te regenen, dus die tijd konden we goed als lunchpauze gebruiken. De broodjes bij de Earl smaakten weer als vanouds erg lekker, dus we waren blij dat we hier naartoe waren gegaan. 

Daarna reden we naar John’s Pass Village, een gezellig winkel- en restaurantdorpje bij Madeira Beach. Hier hebben we langs de winkeltjes en op de boardwalk gelopen en wat kleine dingetjes gekocht. 

Het was inmiddels 4 uur geworden en we hadden er inmiddels wel genoeg van. We liepen naar de auto en reden naar huis. Op de Interstate 275 kregen we via de lichtborden boven de weg nog een melding dat er een spookrijder was gesignaleerd, maar die hebben we gelukkig niet gezien. Thuisgekomen maakten we nog een duik in het zwembad en zetten we een pasta ovenschotel in de oven. Samen met enkele salades zaten we weer heerlijk te eten. Daarna waren we erg moe en hebben we uitgerust van deze fijne dag.  

Maandag 15 september: Geen wolkje aan de lucht...

Vandaag scheen de zon volop. Deze keer kwam er in de middag eens niet een grijze wolk opzetten met wat achtergrondgerommel of (dreigende) regen. We kregen eerst vanmorgen de poolman op bezoek. Deze komt iedere maandag en vorige week hadden we hem voor het eerst gezien. Het was een aardige man. Hij maakte het zwembad schoon met o.a. een onderwaterstofzuiger en een vegertje en gooide diverse chemicaliën in het water. Na zo’n half uurtje werk vertrok hij en hadden we het rijk weer alleen. We gingen vanmorgen weer eens naar het strand, Nokomis Beach deze keer. Het was daar heerlijk en de tijd vloog voorbij. Rond 14.30 uur gingen we weg, wat boodschappen halen bij de Publix en daarna genoten we verder van ons eigen zwembad. We aten thuis en gingen na het eten naar Venice Beach, want we hoopten met dit stralende weer ook een prachtige zonsondergang mee te maken. Bij het strand was het gezellig. Er speelde een bandje en er waren diverse toeschouwers die op een bankje zaten te kijken en luisteren of gewoon een spelletje rummikub met elkaar speelden. De yogaclub was ook weer bezig op het strand. We zetten onze stoeltjes op het strand, maar we zagen al snel dat het met de zonsondergang niets ging worden. De hele dag dus stralende zon zonder wolken en uitgerekend om een uur of zeven ’s avonds kwamen de wolken opzetten en verschool de zon zich daarachter. We zaten echter heerlijk op het strand. De temperatuur was nog erg goed en we bleven daar zitten tot de tijd dat het schemerig begon te worden. We lazen thuis nog op de website van de locale nieuwszender Bay News 9 dat president Obama morgen naar de MacDill Airforce Base in Tampa komt en daar ook blijft overnachten. Misschien dat we dan ook maar eens die kant op gaan en komen we hem nog wel tegen.  Vanavond in ieder geval koffie en taart van de Publix.

Zondag 14 september: A perfect Sunday

Vanmorgen zijn we bij de villa gebleven om even te genieten van een rustige zondagochtend bij ons zwembad. Tegen twaalf uur hebben we een douche genomen en ons verkleed en reden we naar Punta Gorda. We hadden kaartjes gereserveerd voor een boottocht door Charlotte Harbor die om 14.00 uur zou beginnen. We wilden eerst nog even de kaartjes ophalen en gaan lunchen. Dat lukte allemaal. Net toen we op een leuk plekje buiten zaten te lunchen, begon het te regenen. We vreesden voor de boottocht, maar gelukkig hield de regen op tijd op en konden we gewoon boarden. Wel bleef het weer helaas een beetje grijs met weinig blauwe luchten.

Het was een heerlijke tocht op het water. We kregen hier en daar wat uitleg van de kapitein en genoten van alles wat we zagen. Helaas kwamen we geen dolfijnen tegen, terwijl die daar toch wel moeten zijn. We kwamen onderweg prachtige huizen tegen. Er was zelfs een huis met aan één kant geen ramen. In dat huis had de eigenaar een aantal auto’s op diverse verdiepingen gestald. Ja, zo kom je nog eens een vreemde hobby tegen. Er waren ook diverse huizen onbewoond. Deze waren niet hurricaneproof en de eigenaren konden dan geen verzekering krijgen voor hun huis. Om deze wel te verzekeren, moest er veel aan gebeuren en dat kon men niet meer betalen.

Na zo’n anderhalf uur varen meerden we weer aan bij het dock van Kingfisher Fleet. Wij wilden nog wel wat doen en zagen bij het havenkantoor gele fietsen staan die je (gratis) kon huren. Daar hadden we wel zin in. Toen we aan de medewerker van de haven vroegen of we de fietsen mee konden krijgen, zei hij dat hij om 16.00 uur ging sluiten. Het had dus geen zin meer. Jammer, maar niet getreurd natuurlijk. We reden toen nog wat rond in Punta Gorda en kwamen bij Laishley Park aan. Hier zijn we uitgestapt en hebben we een tijdje gewandeld. Een deel was weer de Harbor Walk, een ander deel bevatte een veteranenpark met een fontein met allerlei gedenkplaten uit diverse oorlogen en tenslotte zagen we ook een momument ter herinnering aan de hurricane Charley. In 2004 heeft hij een deel van Punta Gorda verwoest en dit momument is daar later neergezet. Het stelt een gebogen palmboom voor die model staat voor de enorme wind en een rechtopstaande palmboom die aangeeft dat de mensen van Punta Gorda ondanks alles toch overeind zijn blijven staan. Het was heel indrukwekkend. 

Daarna zijn we weer richting Venice gereden. We stopten bij de Pier van Sharky en hebben daar eerst overheen gelopen en zijn daarna op een leuk plekje buiten gaan zitten en hebben daar heerlijke fish and chips gegeten. Dat smaakte erg goed en de ambiance was ook erg gezellig. We zaten dus aan het strand en het water met live muziek op de achtergrond. We hebben met opzet van langer gedaan over het eten, zodat we een flinke tijd van deze gezelligheid konden genieten. 

Natuurlijk zijn we op een gegeven moment toch weggegaan, maar we hebben toen de strandstoelen uit de auto gehaald en zijn nog een tijdje op het strand gaan zitten voor de zonsondergang. Al met al een zondag om in te lijsten!

Zaterdag 13 september: Zaterdag marktdag

De vakantie gaat ontzettend snel. De dagen vliegen om en we zijn erg blij dat we hier een flinke tijd zijn. We zijn hier nu bijna 2 weken. Het is niet te geloven dat we 2 weken geleden nog op het punt van vertrek stonden!

Op zaterdag is het altijd Farmer’s Market in Venice. Van eerdere jaren weten we dat dat allemaal niet zoveel voorstelt, maar het is toch leuk om er weer even te kijken. Vanwege het einde van het zomerseizoen is er tevens ‘side walk sale’ in de winkelstraat van Venice, dus twee goede redenen om naar het centrum te rijden. We waren snel door de Farmer’s Market heen gelopen en daarna liepen we naar de winkels. Wij hadden bij ‘side walk sale’ een soort braderie in ons hoofd, maar dat was het dus niet. Er waren een paar winkels die een rek met wat kleding buiten hadden, maar bij veel winkels stond een briefje op de deur met de tekst: side walk sale inside. Geen braderie dus, maar gewoon naar binnen om te kijken of er koopjes waren en die waren er meestal niet.

Nadat we de winkelstraat op en af waren gelopen, gingen we naar de jetties. Er stond vandaag een flinke wind en we zagen dat de zee vrij grote golven had. Dat spatte lekker op bij de rotsblokken die daar liggen en dat vinden wij altijd heel leuk om te zien. We liepen zelf ook nog in de splash zone, maar dat wat niet erg, want het was lekker warm en je droogde weer snel op. We hebben hier ook nog een tijdje op een bankje gezeten om bootjes te kijken en toen was de ochtend alweer voorbij.

We reden langs de Publix voor verse broodjes en lekker broodbeleg en aten dit alles thuis op. Dat smaakte erg goed. De rest van de middag brachten we in en om het zwembad door. Lekker genieten van de zon, het water, een ijsje, de tablets enz. Rond vijf uur kleedden we ons om en reden we naar via de Walmart en de CVS farmacy naar de Applebee’s, want we hadden wel weer zin in een lekker maaltje. We bestelden de Grilled sweet onion sirloin en de Roma pepper steak. We zagen intussen dat het buiten regende, dus we zaten voorlopig goed. We keken een beetje raar op toen de Grilled sweet onion sirloin werd gebracht, want men was de grilled sweet oninion vergeten. Dat was dus niet helemaal goed gegaan. Toen we er iets van zeiden, werd een paar minuten later en gegrild stukje ui op een bordje gebracht. Dat zag er zo wel een beetje gek uit, maar de smaak was uiteraard wel prima en we stapten een uurtje later tevreden in de auto op weg naar huis. De regen was weer opgehouden en de zon scheen weer fel. Een heerlijke dag zo!

Vrijdag 12 september: Fishermen’s Village in Punta Gorda

Vandaag hebben we in en rond Punta Gorda doorgebracht, een stadje aan het water bij Charlotte Harbor. We reden eerst naar Fishermen’s Village, een waterfront winkel- en uitgaansgebied. Dat zag er heel gezellig uit. 

We namen eerst een kijkje in het Military Museum dat we meteen bij binnenkomst tegenkwamen. Overigens vonden we dit een wat merkwaardige plek voor zo’n museum, maar ja, in Amerika kun je alles verwachten. We raakten een poosje aan de praat met een man die in de Navy had gezeten en een ander die gelegerd was geweest in Duitsland. Zij werkten nu al vrijwilliger in het museum. Daarna liepen we door Fishermen’s Village en keken in een paar winkeltjes en de haven die erbij hoorde. Erg leuk allemaal. 

We wilden vervolgens de Harbor Walk doen, een wandelpad langs het water die begint in Fishermen’s Village. Het begon echter te regenen en we besloten toen te gaan lunchen in de mall van Port Charlotte. We wisten dat daar een Charley’s grilled subs zat en we hadden wel weer zin in een Philly Cheese steak, dus we reden daar naar toe. Het smaakte weer erg lekker. We maakten ook nog een rondje door de mall, kochten een leuk t-shirt voor een zacht prijsje en reden daarna weer terug naar Punta Gorda. 

Het was weer mooi weer geworden en we wilden nog steeds de Harbor Walk doen en dat kon dus nu weer. We reden naar Gilchrist Park, zetten de auto neer en liepen terug naar Fishermen’s Village. Onderweg kwamen we allemaal leuke dingen tegen, zoals een standbeeld van Ponce de Leon (de ontdekker van Florida) met een plaquette met uitleg over hem, een lange vispier, een grote speeltuin en tennisbanen en een bootclub. 

Bij Fishermen’s Village keken we naar de grote jachten die we zagen, rustten we even uit op een bankje aan het water, keken we nog weer wat winkeltjes en liepen we terug naar de auto. Daar dronken we nog wat en vervolgens reden we naar huis. Misschien dat we een volgende keer nog de andere kant van de Harbor Walk nemen, want vanaf de plek waar onze auto stond, konden we ook nog de andere kant op. Dat hebben we nu vanwege de tijd en de warmte niet gedaan. Thuisgekomen lokte het zwembad en merkte dat we de we pap voor vandaag wel ophadden. Het was een leuke dag geweest!

Donderdag 11 september: Een dag met wildlife

11 september is een wat beladen dag natuurlijk hier in de USA. We zagen al dat er in het Patriots Park in Venice een herdenking was en op de nieuwssite van een regionale nieuwszender zagen we dat er in Tampa een herdenkingsmonument was onthuld. Toch wel weer even iets om bij stil te staan.

 Een van de leuke dingen die we aan het verblijf in een villa in een gewone woonwijk vinden, is dat je gewoon meedraait met het reilen en zeilen in zo’n wijk. We hebben al het wijkkrantje een keer voor de deur gevonden, op maandag en donderdag (vandaag dus) wordt het huisvuil opgehaald en je ziet mensen gewoon hun hondje uitlaten. Dat vinden we leuk om mee te maken.  Nadat we dus het huisvuil aan de weg hadden gezet, zijn wij naar Manasota Beach gereden. Dat ligt net onder Venice. We hadden er al wel eens gekeken, maar nog nooit gezeten, dus dat deden we vandaag maar eens. We vielen meteen met onze neus in de boter, want we zagen al snel dolfijnen tuimelen in het water. We hebben er helaas geen foto van, want we waren te laat om een foto te nemen.

Het was weer heerlijk op het strand en in de vroege middag zijn we er weggegaan, om vervolgens thuis nog van het andere water te kunnen genieten (zwembad). We zagen aan de overkant van ons meertje nog een hele kolonie vogels rondlopen. Soms zie je ze dagenlang niet en een andere keer bijna de hele middag. ’s Avonds toen het wat begon te schemeren en de lucht weer prachtig oranje kleurde, zagen we opeens een wat groter beest langs onze lanai op het gras lopen. We dachten eerst aan een Florida panter, maar een racoon (wasbeer) leek ons toch wat waarschijnlijker. We hebben hier nog wel een (vage) foto van kunnen maken, want het fototoestel lag toevallig binnen handbereik. 

Overigens, de foto lijkt wel een beetje op die van de vermeende poema die een paar jaar geleden op de Veluwe liep (?). Daarna hebben we nog een knetterend en flitsend onweer gehad om de dag mee af te sluiten.  

Woensdag 10 september: No worries Wednesday

‘No worries Wednesday’ is de naam van het menuutje dat we vanavond bij de Outback aten, maar ook de rest van de dag paste daar precies bij. We waren best wel moe van de afgelopen dagen en gingen vandaag niet ver weg. We zijn gewoon lekker bij Venice Beach gaan zitten totdat we daar genoeg van hadden en zijn daarna een tijdje bij de jetties geweest. Het waaide daar lekker en dat was maar goed ook, want het was weer een erg warme dag. 

Daarna weer heerlijk gezwommen in ons eigen zwembad, een ijsje gegeten en meer van dit soort vakantiedingen. Aan het einde van de middag maakten we ons klaar om even naar de Walmart te gaan en daarna bij de Outback te gaan eten. Daar kozen we dus voor het No worries Wednesdag menu: Salade, een steak en frietjes en.... een stuk cheesecake toe. 

Dit alles voor 12 dollar per persoon (exclusief tax en fooi). Het smaakte weer als vanouds en een van de stukken cheesecake hebben we meegenomen voor de koffie ’s avonds thuis, in een doosje en daarna in een gezellig tasje van de Outback. Zo mogen er nog wel meer dagen komen!

Dinsdag 9 september: Het paradijs bestaat echt en heet Gasparilla Island State Park

Vandaag reden we voor ons uitstapje eens niet naar het noorden, maar naar het zuiden. Gasparilla Island was de eindbestemming. We reden langs Englewood en Rotonda en kwamen toen via een tolbrug op het eiland aan. We namen eerst een kijkje in het hoofdplaatsje, Boca Grande. Een erg leuk dorpje met schattige huizen en winkeltjes. We hebben daar even gelopen, maar het was inmiddels al weer bloedheet en het zweet gutste over ons heen.

Het werd dus tijd om wat verkoeling op te zoeken. Die vonden we aan de zuidkant van het eiland bij Gasparilla Island State Park. Het lag aan zee en had diverse opgangen. We keken eerst bij de vuurtoren op de punt van het eiland. Dit stukje was ontzettend mooi. Een lege strandvlakte (met bijna geen mensen) en het prachtige water voor ons. We gingen op een schommelbankje op de veranda van de vuurtoren zitten en konden gewoon geen genoeg krijgen van het ontzettend mooie uitzicht. 

Er waaide een lekker windje en we zijn een tijdje blijven zitten om te genieten. Daarna reden we naar een andere strandopgang. Hier stonden leuke bankjes met een dakje erboven voor wat schaduw en we hebben ons daar een tijdje geïnstalleerd. We zijn in zee geweest, hebben hier gepicknickt en wederom genoten van het prachtige uitzicht. 

We voelden ons zeer bevoorrecht! Maar ja, aan alles komt een eind, we moesten ook weer terug naar ons huis en drie kwartier rijden, dus op een gegeven moment hebben we toch maar opgebroken en reden we naar ons verkoelende zwembad. Daar hebben we natuurlijk weer lekker in gezwommen. Na het eten wilden we nog de zonsondergang zien aan het strand bij Venice. Helaas kregen we steeds meer donkere luchten toen we bij het strand kwamen en het begon ook nog wat te spetteren. We zagen geen zon meer en zijn toen maar boodschappen gaan halen bij de Publix, dan hoeven we dat morgen niet te doen.

Maandag 8 september: Een kunstig dagje

Als we aan de Gulfcoast zitten, gaan we vrijwel altijd een keer naar het Ringlingmuseum in Sarasota. Het kunstmuseum daar is prachtig en het is een genot om door de tuinen te lopen en te kijken aan het water bij Ca’d’Zan, het huis van John Ringling. Vandaag gingen we er dan ook naartoe. De vaste collectie in het museum kennen we al zo’n beetje, maar we kijken altijd even naar de schilderijen van Nederlandse schilders als Rembrandt van Rijn en Frans Hals. Iedere keer zijn er echter ook een wisselende exposities en we vinden het altijd leuk om te zien wat we er nu weer aantreffen. Deze keer was het een fototentoonstelling van twee Chinese kunstenaars met een aantal absurdistische foto’s, een fototentoonstelling over de ‘Bikeriders’, een tentoonstelling met een aantal glazen objecten, zoals een wiegje, een doodskist en een stilleven en een tentoonstelling van de Amerikaanse schilder/kunstenaar Thomas Chimes. Van hem viel vooral het schilderij ‘Mural’ op. Het zou zeker ook niet misstaan in het Amsterdamse Stedelijk Museum. 

We hebben verder ook een mooie wandeling door de tuinen van het museumpark gemaakt, foto’s gemaakt van een aantal beelden die we daarin aantroffen en hebben tussen de middag gepicknickt aan het water achter het  Ca’d’Zan.

Een prima ochtend dus. Daarna zijn we naar het dichtstbijzijnde strand gereden, Lido Key en daar hebben we ook nog een paar uurtjes gezeten op een heerlijk schaduwrijk plekje (het was weer lekker warm vandaag). 

We waren rond 16.30 uur thuis en namen uiteraard weer een verkoelende duik in het zwembad. We hebben daarna weinig meer gedaan dan lekker genieten van ons huis, de wederom mooie zonsondergang en de zwoele avond. 

Zondag 7 september: Aan het water van Sarasota

De zondagochtend wilden op een mooi rustig plekje doorbrengen en we reden daarom na het ontbijt naar het Bayfront Park in Sarasota. Dit parkje aan het water bij de haven van Sarasota hebben we vorig jaar voor het eerst ontdekt en daar wilden we nog wel eens naartoe. Het was een half uur rijden en we waren er dus snel. We liepen eerst langs de mooie boten in de haven en stapten daarna het park binnen. We maakten eerst een wandeling en gingen toen een tijdje op een bankje zitten aan Sarasota Bay. Daar was het goed toeven. Het water kabbelde voor ons uit, er liepen wat mensen langs, maar verder was het er heerlijk rustig. 

Na zo’n anderhalf uur kregen we trek en reden we naar Charley’s grilled subs om een philly cheese steak te halen. Die vinden we altijd erg lekker. Bij deze keten is ook altijd een leuke actie: als je een enquête invult over de kwaliteit van het broodje en daar een aantal gegevens van je kassabon doorgeeft (in welk filiaal je bent geweest, wanneer en hoe laat) krijg je een code waarmee je een volgende keer gratis friet en drinken bij het broodje krijgt. We hadden nog zo’n code van de vorige keer en we kregen dit dus nu ook weer. Dat is toch altijd mooi meegenomen.

Na de lunch reden we nog even naar de boardwalk bij Nokomis Beach en dronken daar wat. We hadden wel heel veel zin om in onze zwembad te plonzen en reden toen naar huis waar we weer in en om het zwembad doorbrachten. Dit gaan we straks thuis missen! Na het eten wilden we eerst nog even naar de zonsondergang gaan kijken op het strand, maar het begon zachtjes te regenen en we besloten gewoon thuis te blijven. Voor ons huis is een meertje en ook daar zagen we de zon in zakken en dat ging net als eerder deze week gepaard met de prachtigste kleuren aan de hemel. 

 Zaterdag 6 september: Een dag met van alles wat

Vandaag was een gevarieerde dag. We begonnen vanochtend met het struinen door de Walmart en de Ross Dress for Less. We hebben een paar kleine dingen gekocht. Daarna hebben we thuis een paar eieren gebakken en met brood, yoghurt en meloen opgepeuzeld. In de middag vertrokken we naar de Pier bij Sharky’s, een flinke pier bij het waterfrontrestaurant Sharky’s. Hier zie je altijd wel een paar vissers en mensen rondlopen. Het staat altijd garant voor veel bekijks.

Daarna zijn we doorgereden naar Downtown Venice. Daar was een crafts festival, een soort braderie met allemaal kunstenaars die hun waar aanprijzen. We zagen veel stalletjes met sieraden, schilderijtjes en prullaria zoals handdoekjes waar een babyjurkje van was gemaakt, wegwijzers met leuke en vreemde teksten erop e.d. Het was er gezellig en wij hebben zelf nog een paar mooie handgemaakte sieraden van glas gekocht. Voor de geinteresseerden: de kunstenares heette Melanie Cech uit Spring Hill, Florida. Ze heeft een leuke website waar haar kunstwerken op staan. Daarna hebben we nog wat geslenterd door de hoofdstraat met leuke winkeltjes in Venice.

Thuis hebben we vervolgens koffie gedronken en tenslotte stapten we de auto in om naar Sarasota te rijden en bij de Ruby Tuesday een hapje te gaan eten. Het smaakte allemaal prima en op weg naar huis hebben we nog een andere Walmart aangedaan om een bikini te zoeken die ze in de Walmart van vanmorgen maar half hadden. Toen hadden we het wel gehad voor vandaag en zijn we thuis nog het laatste stukje cheesecake gaan eten.

Vrijdag 5 september: A lazy day

We beginnen al lekker in het vakantieritme te komen en houden het zo nog wel een tijdje vol. Vandaag valt er niet veel te schrijven. We hebben een luie dag gehad. ’s Morgens wat boodschappen gehaald bij de Publix, daarna koffie gedronken op het strand van Venice en daar ook gepicknickt. We zagen donkere wolken aankomen en het begon te rommelen, maar na zo’n anderhalf uur kwam de stralende zon weer terug. We hebben het verder droog gehouden. In de middag weer lekker genoten van ons fijne zwembad en ’s avonds hebben we een heerlijke schotel in de oven gedaan die we met salades hebben opgegeten. Bij de koffie later op de avond hebben we nog een lekker stuk cheesecake genomen. Zo komen wij de vakantie wel door!

Donderdag 4 september: Another day in Paradise

De dagen gaan snel. We zijn hier nu al weer vier dagen en hebben het gevoel alsof we er al weken zijn. Vandaag zijn we naar Anna Maria Island gereden. Ook in vorige vakanties kwamen we hier graag. We zijn gaan kijken bij Manatee Beach. De laatste keer dat we hier waren waren er graafwerkzaamheden en waren overal oranje netten gespannen op het strand omdat ze bezig waren het strand met zand op te hogen. We zagen dat alle werkzaamheden achter de rug waren, maar merkten weinig van dat wat er was gedaan. Het enige dat we hier niet eerder hadden gezien waren een paar vrolijk gekleurde kleedhokjes op het strand, verder zag het er vertrouwd uit. Bij dit strand hoort een beach cafe en daar hebben we tussen de middag geluncht. 

Om een uur of twee stapten we in de auto om naar Historic Bridge Street te gaan, een gezellig winkelstraatje dat uitloopt in de pier van Bradenton. Vorig jaar zagen we dat de pier flink was beschadigd door een hurricane en zagen nu dat men bezig was met de reconstructie van de pier. Daar hadden we niets te zoeken, dus we zijn een paar ansichtkaarten en een Floridakalender voor 2015 gaan kopen in de Island Bazaar. Ondertussen haalden we ook de lokale krant op: de Islander, vaste lectuur voor onze vakantie hier in de buurt. 

Daarna reden we naar een huis dat we voor een volgende vakantie op het oog hebben. Deze werd goedgekeurd, dus een optie voor een volgende keer. We hadden toen nog zo’n drie kwartier te rijden naar ons huis toe en waren blij dat we daar een duik in het zwembad konden nemen, want daar waren we wel weer aan toe. ’s Avonds, na het eten, zijn we naar de zonsondergang bij Venice Beach gegaan. Altijd bijzonder om zo mee te maken en we hebben ook nu de prachtigste kleuren aan de hemel gezien. We vinden het altijd heel speciaal om zo in de avond bij een heerlijke temperatuur nog aan zee te zitten. Dat maakt de vakantie voor ons helemaal wat het moet zijn. 

Woensdag 3 september: Een warme dag

Het slapen gaat steeds beter: vandaag werden we om 8 uur wakker. Nog even en we moeten uitkijken dat we niet een gat in de dag slapen, want dat is nu ook weer niet de bedoeling. Na het ontbijt pakten we de strandspullen weer in, want we wilden nu weer gaan kijken in Nokomis Beach. Dat ligt iets verder dan Venice en heeft een leuke boardwalk over een duingebied heen. Ook hier was het weer prima toeven, maar het was wel erg warm vandaag. De zon scheen flink en er was weinig verkoeling.

Gelukkig was het wel weer heerlijk rustig. Rond een uur of twee pakten we weer in en reden we naar de jetties van Venice, een waterweg naar de Golf van Mexico aan beide zijden omgeven door een pier van rotsblokken, bankjes e.d.  We stapten uit de auto en merkten dat we hier een lekkere verkoelende wind hadden. Dat was wel even lekker voor onze verhitte hoofden. Toen we hier een tijdje op een bankje zaten, zagen we een politiehelikopter aankomen die steeds rondjes bleef vliegen op precies de plek waar wij zaten. Dat duurde wel een kwartier en we begonnen ons af te vragen of er iets was gebeurd. Eerst dachten we nog dat wij gezocht werden, maar toen we daar wegreden, bleef de helikopter zijn rondjes vliegen. 

Via de Publix zijn we naar huis gereden waar we erg blij waren met ons heerlijke zwembad. Intussen is daar het water net als in de zee ook al opgelopen tot zo’n 31 graden (zonder zwembadverwarming). Later hebben we opgezocht of er vanmiddag iets was gebeurd op de plek waar wij hadden gezeten en we kwamen er al snel achter dat er een man werd vermist door een verdrinking en dat hij later was gevonden op de plek waar we de helikopter steeds zagen vliegen. Dat was natuurlijk een minder mooi bericht.

Tegen de avond kregen we nog een verkoelend buitje en later klaarde het weer op. We hebben daarna genoten van een lekkere avond op ons terras. 

Dinsdag 2 september: Na zonneschijn komt regen en na regen komt zonneschijn

Vanmorgen werden we tegen 6 uur wakker, een uur later dan gisteren. Dat gaat goed zo. Voordeel als je zo vroeg opstaat, is dat je weer naar de zonsopgang kunt kijken, dus zo gezegd zo gedaan. We kijken uit op een meertje, dus het uitzicht is prachtig. Na het ontbijt reden we even naar de Walmart om nog een paar boodschappen te halen. Na vele jaren zijn we eindelijk wijs geworden: we beperkten ons tot dat wat we nodig hadden en gingen niet nog ‘even’ de rest van de winkel bekijken. Dan ben je zo een paar uur verder en we hadden veel zin om van het mooie weer aan het strand te gaan genieten. We namen nog wel een nieuwe bikini mee en hadden wat oponthoud bij de kassa omdat onze bankpasjes (debitcard en creditcard) het niet deden in de nieuwe chipbetaalautomaten van de Walmart. Een andere cassière bood uitkomst: ze typte van onze creditcard het nummer en de vervaldatum handmatig in op de kassa en voilà, we konden betalen.

Daarna reden we door naar Venice Beach en daar hebben we heerlijk gezeten totdat de groene vlag van de baywatch verwisseld werd voor geel. Nog geen vijf minuten later werd de rode vlag gehesen en begonnen de strandwachten de mensen uit het water te halen met een fluitje. We waren inmiddels al begonnen met inpakken en liepen snel naar de auto. Daarna begon het meteen te regenen. We reden weg van het strand en we merkten dat we onderweg in een gebied reden waar het helemaal niet regende.

Thuisgekomen wilden we net het zwembad induiken, maar toen herhaalde het tafereel zich, stak er een flinke wind op en kwamen er dreigende wolken op ons af en begon het ook daar te regenen. Dat duurde ongeveer een half uurtje en net zo plots als de regen was gekomen, vertrok hij weer en werd het stralend weer. De rest van de tijd hebben we dus lekker in en om het zwembad doorgebracht. Ook werd de auto (een Honda Civic dit keer) even afgespoeld.

’s Avonds hebben we een Roma pepper steak gegeten bij de Applebee’s. We wilden daarna naar de zonsondergang op het strand gaan kijken, maar hoorden veel gerommel in de lucht. We besloten toch maar thuis te blijven en dat was maar goed ook, want er stak een flink onweer op, dat na een uurtje ook weer voorbij was. Al met al was het een heerlijke dag geweest!  

Maandag 1 september: Labor Day (maar wij hebben niet veel gewerkt)

Natuurlijk waren we erg vroeg wakker. Om 4.45 uur hadden we het wel gehad. We zijn nog even blijven liggen en gingen toen douchen en op ons balkonnetje genieten van de zonsopgang. Een mooi begin van de vakantie. Daarna naar de ontbijtzaal om aan een heerlijke ontbijtje te beginnen. Zo starten we eigenlijk altijd in de vakantie en nu dus ook. Daarna snel opruimen, uitchecken en naar de autoverhuur.

Bij Herz werden we verwezen naar de Goldbalie, daar stond onze naam al op een display, we werden dus verwacht! We hebben de auto gepakt en zijn toen meteen ook weggereden.

Dat betekende dus dat we rond 11.15 uur aankwamen bij onze vakantievilla in Venice en even later lekker aan de koffie zaten met nog een meegenomen cinnamonrol vanuit het ontbijt in het hotel. Daarna snel boodschappen halen bij de Publix en verder deden we eigenlijk niet zoveel meer, behalve van ons huis en zwembad genieten en uitrusten, want we voelden de lange reis wel goed.

Zondag 31 augustus: Een fijne reis met de English Rose

Vandaag is onze vakantie begonnen. We stonden al vroeg op, reden naar Schiphol en .... kwamen in een gigantisch lange rij te staan voor de bagage-afgifte voor de vlucht van British Airways naar London Gatwick. Het eerste kwartier schoten we maar zo’n 2 meter op. Daarna gelukkig ging het iets sneller, maar nadat we de bagage hadden afgegeven, moesten we nog flink doorlopen om bij onze gate aan te komen. We konden meteen instappen. De vlucht naar Londen duurde maar zo’n 40 minuten (wel 20 minuten taxiën naar de Polderbaan) en in London moesten we ook weer een flinke tijd taxiën. Wij vinden Londen Gatwick een beetje een raar vliegveld. Vanuit het vliegtuig roltrap op, af, nog een keer op en af en einden lopen. Omdat we van de North naar South terminal moesten, kregen we ook nog een busritje erbij. Daarna door de security, wachten om ons te melden bij de transferbalie van Virigin Atlantic en dat duurde ook nog bijna een half uur. Er waren maar 5 mensen voor ons, maar op de een of andere manier lukte het de dame achter de balie niet een beetje op te schieten. Maar goed, we hadden ruim de tijd, dus geen probleem. Daarna even wat eten en al snel konden we ook weer boarden voor onze aansluitende vlucht met de English Rose van Virgin Atlantic. Alle vliegtuigen van deze maatschappij hebben mooie (dames)namen. Zo hebben we ook al eens gevlogen met de Tinker Bell en de Jersey Girl, nu dus met de English Rose.

Het boarden was heel snel gedaan. Wat bleek: we vlogen met een Boeing 747 met 143 passagiers en 14(!) stewardessen, 1 stewardess dus op 10 mensen. Het aantal passagiers was nog minder dan bij onze eerste vlucht naar Londen in een Boeing 737. Bij de start moesten we allemaal op onze gereserveerde of aangewezen plaats zitten voor een goede balans van het vliegtuig bij het opstijgen. Daarna mochten we zo gek doen als we wilden en kon iedere passagier wel 3 andere stoelen uitzoeken! Wij zaten na de start dus op een rij met twee stoelen (onze oorspronkelijke plekken) en een rij met vier stoelen. Dat was nog eens heerlijk vliegen. Alle kranten, Ipads, tasjes, dekens en kussentjes konden we dus ruim kwijt.

Bovendien zag het vliegtuig er tiptop uit: fijne stoelen, genoeg beenruimte en een prima entertainmentsysteem. In tegenstelling tot wat vaak het geval is, was het eten ook goed (behalve natuurlijk het onvermijdelijke broodje uit plastic verpakking). We kregen van tevoren een menukaartje met alle keuzes van het eten erop, dat zag er ook al zo leuk uit. 

Halverwege de vlucht kregen we een ijsje dat er ook heel gezellig uitzag en smaakte en zo’n anderhalf uur voor de landing kregen we nog een kip-wrap en een snackboxje met pepermuntjes, zoutjes en koekjes. Tussendoor heel vaak drinken. Misschien kwam dat ook wel doordat er zo weinig mensen waren, het moest misschien allemaal wel op. Fijn was ook dat de uitgifte van het eten dus ook weer snel gebeurde en als het eten op was, kwamen ze het meteen afruimen. Dat is wel een verschil met andere vluchten, waar je soms wel een half uur op het eten moet wachten en daarna weer een half uur voordat het bakje van het tafeltje wordt weggehaald.

Tijdens de reis kwamen er dus weinig andere mensen langs, je hoorde ook bijna niemand praten, dus je kunt je voorstellen dat wij eigenlijk wel de beste vlucht ooit hebben meegemaakt die we ons konden herinneren.

Precies op tijden landden wein Orlando. Bij de immigrations viel de drukte natuurlijk ook weer mee vanwege het kleine aantal mensen dat uit het vliegtuig kwam. Bovendien konden we gebruik maken van de nieuwe self service kiosken voor mensen die wel eerder in de VS waren geweest. Supersimpel en daarna nog even langs een immigration officer. De koffers waren er toen zelfs ook al en dat betekende dat we een half uur nadat we uit het vliegtuig stapten, ons hotel inliepen. Dit was het hotel op de luchthaven van Orlando, dus we waren er meteen. We kregen een fijne kamer met een balkonnetje en uitzicht op de vliegtuigen, dus we hebben nog even lekker gezeten en gingen toen snel naar bed. 

Proloog

Nog een weekje...dan gaan we weer. Venice is de plek waar we bijna een maand zullen vertoeven. Het bevalt ons altijd erg goed aan de Gulf Coast. Vanuit onze thuisbasis zullen we leuke uitstapjes gaan maken maar vooral ook lekker luieren bij het zwembad. De vlucht is dit keer met BA en Virgin, deze combi hebben we al eens eerder genomen en is ons toen prima bevallen. Laten we hopen dat het dit keer weer zo gladjes verloopt. Aankomst en vertrek is Orlando, dus geen rondreis dit keer maar lekker eenvoudig....we hebben er zin in!! We houden een verslagje bij dus al je het leuk vind ons te volgen..be our guests!